مطالب وبلاگ در ادرس جدید آپلود میشود
جهت ورود به وبلاگ جدید روی همین متن ضربه بزنید
این دو نرم افزار از پر کاربرد ترین نرم افزار های نجومی اندروید میباشد
از طریق لینک زیر دانلود کنید
این دو نرم افزار از پر کاربرد ترین نرم افزار های نجومی اندروید میباشد
از طریق لینک زیر دانلود کنید
در اوایل تیرماه 98 به دلیل امتحانات پایانترم دانشگاه فعالیتی نداشتیم اما در دو هفته اخر تیر ماه برنامه های رصد عومی آسمان را در بوستان ملت و پارک انقلاب مرودشت برگزار کردیم
این روزها حال و هوای گروه منجمان آماتور اصلا خوب نیست
ذهن تمام افراد گروه درگیر مسائل روز مثل اوضاع بد اقتصادی و بیکاری شده ، ترویج رایگان علم هم بدون پشتوانه مالی تقریبا امکان پذیر نیست امیدواریم که این روزها هم بگذرد و مثل قبل به فعالیت های ترویجی رایگان خود ادامه دهیم
فصل اول برنامه راه شیری با قسمت دهم به پایان میرسد. این برنامه نجومی با یک ویژه برنامه به مناسبت پنجاهمین سالگرد فرود انسان روی ماه ادامه پیدا میکند و پس از یک استراحت یک ماهه فصل دوم آن مجددا شروع میشود. در این آخرین قسمت از فصل اول راه شیری به گوشه و کنار نجوم سرک میکشیم و مروجان علم نجوم در ایران به فعالیتهای گوناگون نجومی در ایران میپردازند. از برگزاری باشگاههای نجوم تا ساخت ساعتهای آفتابی و عکاسی از آسمان شب موضوعاتیست که توسط متخصصان هر حوزه در مورد آنها صحبت میکنیم.
در این قسمت از برنامه سیاوش صفاریانپور میزبان جمعی از منجمان آماتور ایران است و با آنها به گوشه و کنار نجوم سرک میکشد. در این شب شلوغ مهدی صارمیفر مثل همیشه اخبار روز نجومی را مرور میکند، خانم کیارا عباسزاده از ماهنامه نجوم و فعالیتهای این مجله برایمان میگوید، آقای علی ابراهیمی سراجی از رصد ماه و شکار هلال ماه میگوید، بابک مشمولی دبیر باشگاه نجوم تهران از برنامههای این باشگاه میگوید، دکتر محمدرضا نوروزی از ساعت آفتابی که به تازگی در تهران رونمایی شده میگوید، حامد میرزاخلیل از آلودگی نوری سخن میگوید، مهدی مومنزاده از دغدغههای یک عکاس نجومی صحبت میکند، اتابک آکسون در آخرین قسمت خالقان خیال یکی از آثار آسموف را برایمان تعریف میکند، کاظم کوکرم در ادامه باشگاه راه شیری ما را به عضویت در یک گروه نجومی تشویق میکند و در نهایت شهرزاد قصهگو در مورد نجوم برای کودکان میپردازد.
در قسمت هفتم از برنامه راه شیری یک مهمان ویژه داریم. دکتر «بهرام مبشر» استاد برجستهی کیهانشناسی مهمان این قسمت از راه شیری هستند. دکتر مبشر در حال حاضر به عنوان نمایندهی سازمان فضایی اروپا (ESA) در انستیتوی تلسکوپ فضایی هابل در ناسا فعالیت دارد و مسؤول تصویر بردار فروسرخ NICMOS تلسکوپ فضایی هابل است. دکتر بهرام مبشر با کمک همکاران خود در حال تلاش برای پاسخ دادن به روی سؤالات بنیادینی مانند نحوهی تحول کیهان و به ویژه کهکشانها از آغاز تا کنون، انرژی تاریک و منشأ آن، آگاهی یافتن از جایگاه ما در کیهان و آینده عالم هستند.
در این قسمت از برنامه همراه با دکتر بهرام مبشر به ۵۰ سال پیش سفر میکنیم؛ زمانی که عصر فضا با سفر اولین انسانها به کرهی ماه آغاز شد. دکتر مبشر از خاطرات خود از روزی که انسان توانست قدم روی ماه بگذارد و از تأثیرات این اتفاق میگوید. همچنین با اشاره به تصاویری که از فاصلهی دور از زمین گرفته شده، این کیهانشناس برجسته به تحلیل جایگاه ما در عالم می پردازد.
انسانتباران بیشتر از چند میلیون سال عمر ندارند و سن انسان هوشمند نهایتا به ۲۰۰ هزار سال میرسد. انسانها طی میلیونها و هزاران سال تغییرات زیادی کردهاند. ولی تا به حال فکر کردهاید در آینده انسانها ممکن است به چه شکلی در بیایند؟ آیا ممکن است قابلیت ابزارسازی انسان و فناوری او بتواند تکاملش را تحت تاثیر قرار بدهد؟ وبسایت فیوچریزم که علاقهی زیادی به آیندهپژوهشی دارد، با استفاده از بعضی دادههای علمی و البته مقدار خیلی زیادی تخیل، پیشبینی جالبی از آینده انجام داده است. البته هدف اصلی این پیشبینی، ایجاد این سوال در ذهن مردم و تحریک کنجکاوی آنهاست. اینکه به آینده فکر کنیم و تصور کنیم در هزاران و میلیونها سال آینده انسانها ممکن است به چه شکلی در آمده باشند. توصیه میکنیم حتما مقالهی اینفوگرافیک زیر را مطالعه کنید و جدا از اینکه دربارهی آیندهی انسان چه گفته، خودتان در این مورد فکر کنید.
مستند علمی، کاسموس، اودیسه ای فضا زمانی (Cosmos A Spacetime Odyssey)به روایت نیل دی گریس تایسون، یکی از رویدادهای استثنایی در حوزه ترویج علم است. بودجه عظیم، تیم قدرتمندی از نویسنده ها و حضور فردی پرشور مانند تایسون به عنوان راوی و پخش این برنامه از شبکه های پربیننده ای مانند فاکس و نشنال جئوگرافیک رویدادی است که شابد به زودی تکرار نشود.
لینک: IMDB
ژانر : مستند، کیهان شناسی
سال تولید: ۲۰۱۴
زبان : فارسی . انگلیسی
««فصل اول»»
دانلود قسمت 01: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 02: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 03: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 04: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 05: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 06: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 07: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 08: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 09: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 10: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 11: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 12: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
دانلود قسمت 13: نسخه 1080p | نسخه 720p | نسخه 720p x265 | نسخه 480p
تیتان قمر زحل یک ویژگی مشترک با زمین دارد و آن هم بارش باران است. با این حال، برخلاف سیاره ما، این آب نیست که از آسمان تیتان می بارد؛ بلکه متان مایع است. دانشمندان برای چندین سال در تلاش بودند تا دریابند این چرخه چگونه در قمر زحل اتفاق می افتد. حالا دو مقاله جدیدی که در مجله «Nature Astronomy» منتشر شده، شاید بتواند جوابی برای هوای عجیب تیتان ارائه کند.
«شانون مکنزی» و همکارانش در زمان مطالعه دادههای جمعآوری شده از ماموریت کاسینی به چیزهایی دست یافتند که به دریاچههای سرشار از آب مایع شباهت داشت. اما وقتی فضاپیمای کاسینی تقریبا ۷ سال بعد مجددا به این ناحیه بازگشت، مشخص شد که دریاچهها خشک شدهاند.
لذا دانشمندان این نتیجهگیری را پیش خود مطرح کردند که آب مایع یا تبخیر شده یا به سطح تراوش پیدا کرده است. در مقاله نخست اعلام شد که این دریاچههای شبحوار در نتیجۀ تغییرات فصلی در این قمر پدید آمده بودند.
اگرچه این احتمال می رود که مشاهدات تحت تاثیر ابزارهای مورد استفادۀ کاسینی در دو ماموریت مجزا قرار گرفته باشد، اما مکنزی و همکارانش همچنان بر این باورند که مایع در آن ناحیه وجود داشته و در طی گذار از زمستان به بهار ناپدید گشته است. افزون بر این، تحقیق دوم به سرپرستی «مارکو ماسترو جوزپ» سیارهشناس در کلتِک، روی دریاچههای بزرگتر تیتان تمرکز کرد.
تیم تحقیق دوم از دادههای کاسینی برای تعیین عمق برخی از دریاچههای تیتان استفاده کرد؛ که عمق برخی از دریاچهها به ۱۰۰ متر می رسد. ماسترو جوزپ و همکارانش بر این نکته تاکید داشتند که این دریاچهها عمدتا از متان مایع تشکیل یافتهاند؛ یعنی مشابهِ دریاهای تیتان. تیتان قمر زحل شاید بطرز بالقوهای میزبان حیات باشد. در عکس زیر، این قمر را در قالب طول موج فروسرخ و فرابنفش مشاهده می کنید. فضاپیمای کاسینی این عکس را در طول عملیاتش به مقصد این قمر تهیه کرده است.
ماسترو جوزپ افزود که باران در این دریاچهها و حوزههای آبخیز جمع شده است. بر اساس مطالعات وی، شاید غارهایی در زیر سطح تیتان وجود داشته باشد، یعنی بسیار شبیه به زمین. شاید دانشمندان بزودی شواهد مستدلی از این غارها و دریاچههای رازآلود بدست بیاورند، البته اگر قرار باشد در آینده هم عملیاتی به مقصد تیتان برنامه ریزی شده باشد. بر طبق گزارشها، احتمال می رود ناسا عملیاتی تحت عنوان «دراگون فلای» در سال ۲۰۲۵ انجام بدهد. در طی این ماموریت، پهبادی در سطح تیتان فرود آمده و آنچه را که دانشمندان «زمینِ منظومهشمسی بیرونی» نامگذاری کردهاند، مورد کاوش قرار بدهد.
«ملیسا ترینر» معاون بازرس عملیات و دانشمند ناسا در مصاحبهای گفت: «به باور من، خیلی از افراد فکر می کنند عملیات دراگون فلای به معنای واقعی کلمه، باورنکردنی است. این عملیات نه تنها یک پروژه علمی هیجانانگیز و خارقالعاده است، بلکه امکان انجامش نیز وجود دارد. یعنی از دیدگاه مهندسی میتوان بر آن جامه عمل پوشاند.»
ترجمه: منصور نقیلو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: ibtimes.com
سلامی دوباره خدمت شما همراهان وبلاگ
سال 98 با ماه کامل شروع شد و اولین روز سال رو با ماه کامل تجربه کردیم
من هم تصمیم گرفتم تصاویری که از ماه کامل گرفته بودم رو در وبلاگ قرار دهم
تا شما عزیزان هم از جذابیت ماه کامل لذت ببرید
تمام تصاویر کار خودم ( احمدرضا زارعی ) هست که با دوربین canon sx50 گرفتم
مثل همیشه این تصاویر بعداز مدت ها به دست من رسید
این برنامه مربوط به آخرین روز ماه مبارک رمضان بود که عصر اون روز به محل تپه شهدای گمنام شهر مرودشت رفتیم
به همراهی گروه طبیعت دوستان مرودشت اون منطقه رو پاکسازی کردیم و در هنگام غروب آماده شدیم برای رصد هلال ماه شوال
در ادامه تصاویری از این برنامه ببینید.
تشکر میکنم از دوستانی که همراهی کردند
قطعه سنگهای باقیمانده از شکلگیری منظومه شمسی در پیرامون خورشید پراکنده شدهاند. بیشتر این اجرام که سیارک نامیده می شوند، در قالب کمربند سیارکی، میان مریخ و مشتری حرکت می کنند.
مدارهای سیارات درونی بصورت دوایر بزرگی در این تصویر از اجرام شناخته شده نشان داده شده است. نقاط سبز نشان دهندهٔ سیارکها در کمربند اصلی میان مریخ و مشتری می باشد. نقاط قرمز سیارکهایی هستند که دور از کمربند اصلی واقع شده و خطر اندکی برای برخورد به زمین دارند.
فاصله کمربند سیارکها با خورشید دو و نیم برابر بیشتر از فاصله زمین با خورشید است. میلیاردها سیارک در این کمربند وجود دارد. بیشتر سیارکها نسبتا کوچک هستند، اما سیارکهای بزرگتری را هم می توان میان آنها پیدا کرد. در اوایل حیات منظومه شمسی، گرد و غبار و سنگهای در حال چرخش به دور خورشید به دلیل گرانش در سیارهها گرد هم آمدند. اما ماحصل تمامی مواد یاد شده، دنیاهای جدید نبود. بلکه ناحیهای میان مریخ و مشتری بود که کمربند سیارکها را تشکیل داد.
این مسئله باعث سردرگمی برخی افراد می شود که کمربند از بقایای سیاره نابود شده ساخته شد یا جهانی که مجال ظهور پیدا نکرد. اما بنا به گزارش سازمان ناسا، جرم کل کمربند کمتر از ماه است، آنقدر کوچک که نمیتوان یک سیاره نامید. مشاهدۀ سایر سیارات به دانشمندان کمک می کند تا به شکل بهتری منظومه شمسی را درک نمایند. بر طبق یک نظریه نوپا موسوم به Grand Tack، در پنج میلیون سال نخست منظومه شمسی، مشتری و مریخ قبل از تغییر جهت و بازگشت به سمت بیرونی منظومه شمسی گرایش به سوی خورشید داشتند. این دو سیاره زمینهساز پراکندگی کمربند سیارک اصلی شده و موادی را برای پر کردن مجدد آن ارسال کردند.
“جان چمبرز” از مؤسسه علوم کارنگی طی گزارشی بصورت آنلاین در نشریه ساینس این چنین می نویسد: کمربند سیارکها در مدل Grand Tack در مراحل بسیار ابتدایی معدوم شد و اعضای بازمانده نمونه بزرگی از ناحیه سحابی شمسی را شامل می شوند. کمربند سیارکها فقط مختص منظومه شمسی ما نیست. ابری از گرد و غبار پیرامون ستارهٔ معروف به زتا لپوریس به کمربندی جوان شباهت دارد. مایکل ژوراس استاد دانشگاه کالیفرنیا اظهار داشت:« زتا لپوریس ستارهای نسبتا جوان است؛ شاید تقریبا همسن خورشید باشد منظومهای که پیرامون زتا لپوریس مشاهده شد، به آنچه که در سالهای ابتدایی منظومه شمسی خودمان اتفاق افتاد شباهت دارد. یعنی زمانی که سیارات و سیارکها شکل گرفتند.»
سایر ستارگان نیز حاوی نشانههایی از کمربند سیارکها هستند. علاوه بر این، پژوهشها درخصوص کوتولههای سفید – ستارههای خورشید مانند در پایان دوره حیاتشان – نشان از موادی سنگی دارد که به سطح خود پخش می شوند؛ پس می توان نتیجه گرفت که چنین کمربندهایی در اطراف منظومههای رو به نابودی امری رایج و متداول است.
سیارکهایی نظیر ایتوکاوا که تصویرش را در اینجا می بینید، شبیه تودههایی از پاره سنگ هستند که بصورت شُل و ول به یکدیگر چسبیدهاند.
بیشتر سیارکهای موجود در کمربند اصلی از سنگ و صخره ساخته شدهاند، ولی تعداد ناچیزی از آنها نیز حاوی فلزات نیکل و آهن می باشند. بقیۀ سیارکها از ترکیبی از مواد یاد شده تشکیل یافتهاند و مواد غنی از کربن در آنها به چشم می خورد. برخی از سیارکهای دور افتاده حاوی یخهای بیشتری هستند. اگرچه این سیارکها به قدر کافی بزرگ نیستند که دارای اتمسفر باشند، اما شواهد و قرائن از وجود آب در بعضی از سیارکها حکایت دارد.
بعضی از سیارکها اندازه بزرگی دارند؛ بیش از ۱۶ سیارک در کمربندی با قطری بیش از ۲۴۰ کیلومتر وجود دارد. بزرگترین سیارکها: وستا، پالاس و هایجیا طولی معادل ۴۰۰ کیلومتر دارند. همچنین این ناحیه در برگیرندهٔ سیاره کوتولهٔ سرس نیز میباشد. سرس با قطر ۹۵۰ کیلومتری به اندازهای بزرگ نیست که سیارهای بالغ در نظر گرفته شود. با این حال، سرس یک سوم جرم کمربند سیارکها را تشکیل می دهد.
سایر سیارکها تودههای از خرده سنگ به شمار می آیند که در اثر جاذبه کنار هم قرار گرفتهاند. اکثر سیارکها به قدر کافی اندازۀ بزرگی ندارند که شکل کروی بدست آورند؛ بلکه شکلی نامنظم و بیقاعده داشته و غالبا شبیه یک سیب زمینی قلمبه هستند. سیارک ۲۱۶ کلئوپاترا به استخوان سگ شبیه است. سیارکها بر اساس ترکیب شیمیاییشان و ضریب انعکاس نور سیارات طبقهبندی می شوند.
سیارکهای نوع C بیش از ۷۵ درصد سیارکهای شناخته شده را تشکیل میدهند. رشتههای C نمایانگر کربن بوده و سطوح این سیارکهای فوق تاریک بسیار تیره هستند. شهاب سنگهای چاندریت کربندار در زمین دارای ترکیبی مشابه بوده و احتمال می رود که قطعات خرد شده سیارکهای بزرگتر باشند. اگرچه سیارکهای نوع C نقش پر رنگی در کمربند دارند، اما بررسی آژانس فضایی اروپا نشان می دهد، اینها فقط شامل چهل درصد از سیارکهای نزدیک به خورشید هستند که از جملۀ آنها میتوان به زیر گروههای نوع B ، نوع F و نوع G اشاره کرد. سیارکهای نوع S دومین نوع متداول محسوب می شوند که ۱۷ درصد از سیارکهای شناخته شده را به خود اختصاص می دهند. این سیارکها در کمربند سیارک درونی به چشم می خورند.
این سیارکها روشنتر بوده و دارای ترکیب نیکل-آهن فلزی با آهن و سیلیکات-منیزیم هستند. سیارکهای نوع M آخرین نوع عمده به شمار می آیند. این سیارکها نسبتا روشن بوده و اکثر آنها از آهن-نیکل خالص تشکیل یافتهاند که در ناحیه میانی کمربند سیارکها یافت می شوند. بقیهٔ سیارکهای باقیمانده عبارتند از نوع A ، نوع D ، نوع E ، نوع P ، نوع Q و نوع R.
ناسا در سال ۲۰۰۷ عملیاتی را تحت عنوان “داون” یا “سپیدهدم” برای بازدید از سرس و وستا انجام داد. فضاپیمای داون در سال ۲۰۱۱ به وستا رسید و قبل از سیر به مقصد سرس در سال ۲۰۱۵ به یک سال در آنجا باقی ماند. طلوع تا پایان عملیات خود در مدار پیرامون سیاره کوتوله باقی خواهد ماند. اگرچه عمده حجم کمربند سیارکها از اجرام سنگی ساخته شده، اما سرس یک جرم یخی است. آثار مواد ارگانیک شناسایی شده در عملیات طلوع نشان می دهد که شاید سرس قبل از فرود در کمربند در مکانهای دور دست منظومه شمسی تشکیل شده است. با وجود اینکه مواد ارگانیک در روی سطح مشاهده شدهاند، نباید اینطور تفسیر کرد که بتوان مواد بیشتری را در سیاره کوتوله یافت.
ماریا کریستینا دی سانکتیس از مؤسسه اختر فیزیک فضایی و سیارهشناسی فضایی در رم گفت: نمیتوان این مسئله را رد کرد که سایر نقاط غنی از مواد ارگانیک موجود است که در بررسیها جایگاهی نداشتهاند. کمربند اصلی در فاصلهای دو تا چهار برابر فاصلهٔ زمین با خورشید در میان مریخ و مشتری جای دارد و ناحیهای معادل ۱۴۰ میلیون مایل را در بر می گیرد. اجرام موجود در کمربند به هشت زیر گروه تقسیم شدهاند و نام آنها از سیارکهای اصلی در هر گروه برگرفته شده است. این گروهها عبارتند از هونگاریاس، فلوراس، فوسیا، کورونیس، ایوس، تمیس، سیبلس و هیلداس.
اگرچه گاهی اوقات هالیوود سفینه هایی را به تصویر می کشد که وارد کمربند سیارکها می شود، ولی این سفر عموما عادی و فاقد رویداد مهم است. چندین سفینه فضایی با موفقیت و بدون هیچ مشکلی به کمربند سیارکها سفر کردهاند؛ از مهمترین آنها می توان به ماموریت فضاپیمای افقهای نو ناسا به پلوتو اشاره کرد. آلن استرن سرپرست ارشد کاوشگر “افقهای نو” می نویسد: خوشبختانه، کمربند سیارکها علیرغم جمعیت بزرگ متشکل از اجرام کوچک به قدری عظیم است که احتمال مواجهه با یکی از آنها بسیار اندک است. اگر میخواهید به قدر کافی به یک سیارک نزدیک شوید تا مطالعات جامعی درباره آن انجام بدهید، باید یکی را مورد هدف قرار دهید. در کمربند سیارکها یک سری مناطق نسبتا تُهى به نام روزنههای Kirkwood وجود دارد. کشش گرانشى غول گازی(مشتری) باعث تهی ماندن این نواحی در مقایسه با بقیه کمربند می شود.
یوهان تیتیوس، اخترشناس آلمانی قرن هجدهم به یک الگوی ریاضی در طرح سیارات اشاره کرد و از آن برای پیش بینی وجود یک سیاره در میان مریخ و مشتری استفاده نمود. اخترشناسان آسمانها را در جستجو برای این جرم گمشده مورد بررسی قرار دادند. در سال ۱۸۰۰ میلادی، ۲۵ اخترشناس گروهی معروف به پلیس سماوی را تشکیل و جستجوی جامعی را ترتیب دادند. اما کشف نخستین جرم در این ناحیه توسط جوسپ پیاتزى یک اخترشناس ایتالیایی انجام شد که عضو گروه نبود؛ وی نام ” سرس” را بر آن نهاد. “پالاس” نیز چندی بعد شناسایی گردید. برای مدتی طولانی این دو را در زمرۀ سیارات جای می دادند؛ تا آغاز قرن نوزدهم میلادی بیش از صد نمونه سیارک کشف شد. دانشمندان آنها را به خاطر اندازه کوچکشان سیارک نامیدند.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: space.com
خورشیدگرفتگی یا کُسوف هنگامی رخ میدهد که سایه ماه بر بخشی از زمین بیفتد و در نتیجه در قسمتهایی از کره زمین، قرص ماه قسمتی از قرص خورشید یا تمامی آن را از دید ناظر زمینی بپوشاند.
این پدیده هنگامی رخ میدهد که زمین و ماه و خورشید به ترتیب در یک خط
راست یا تقریباً در یک خط راست قرار بگیرند و این شرایط تنها در زمان
مقارنه یا محاق ماه ممکن است برقرار شود. گرفتگی کلی خورشید، یکی از
منظرههای بسیار زیبای طبیعت است.
آخرین خورشید گرفتگی کامل در ایران 20 مراداد 1378 رخ داد
مسیر حرکت سایه ماه در خورشید گرفتگی مرداد 1378
حدود ۳۰ روز طول میکشد تا ماه یک گردش کامل به دور زمین انجام دهد و در هر بار گردش، یک بار ماه نو رخ خواهد داد.
اگر صفحه مداری گردش ماه به دور زمین همان صفحه مداری گردش زمین به دور خورشید میبود، در هر ماه یک بار خورشید گرفتگی رخ میداد. اما وجود ۵ درجه انحراف زاویهای بین این دو صفحه، باعث میشود که در بسیاری از ماههای سال ، کره ماه از بالا یا پایین قرص خورشید بگذرد.
بنابرین تنها دو یا سه بار در هر سال، ماه در هنگام عبور از فاصله
میان زمین و خورشید به اندازه کافی به خط واصل بین زمین و خورشید نزدیک
میشود و در این هنگام گرفت خورشید رخ میدهد.
این نوع از خورشیدگرفتگی، هنگامی رخ میدهد که از سطح زمین اندازه ظاهری
ماه کوچکتر از اندازه ظاهری خورشید دیده شود. در این وضعیت، در مکانهایی
از کره زمین که به خط واصل مرکز خورشید و مرکز کره ماه خیلی نزدیک هستند، تنها حلقه پرنوری از خورشید دیده میشود و درون حلقه (که روی تاریک ماه است) کاملاً تاریک دیده میشود.
این نوع از خورشیدگرفتگی، هنگامی رخ میدهد که از سطح زمین اندازه ظاهری ماه اندکی بزرگتر از اندازه ظاهری خورشید دیده شود. در این وضعیت، در مکانهایی از کره زمین که به خط واصل مرکز خورشید و مرکز کره ماه خیلی نزدیک هستند، تمام سطح خورشید توسط روی تاریک ماه پوشانده میشود. در خورشیدگرفتگی کلی (کسوف کامل) زمین، ماه و خورشید در یک راستا قرار میگیرند، در این حالت کل قرص خورشید در پشت ماه پنهان میشود. سایه ماه فقط چند کیلومتر از سطح زمین را در بر میگیرد و به موازات حرکت ماه در مدار خود، یک مسیر طولانی منحنی شکل در روی زمین میپیماید. تنها کسانی میتوانند گرفتگی خورشید را ببینند که در جایی از این مسیر باریک و طولانی واقع باشند.
در هر نقطه، مدت گرفتگی کامل، بیشتر از دو تا پنج دقیقه طول نمیکشد. هر چه گرفتگی کامل نزدیکتر میشود، آسمان تاریکتر میشود و ستارگان بیشتری پدیدار میشوند. هنگامیکه قرص خورشید کاملاً پوشانده میشود، هاله سفید رنگ درخشانی در اطراف ماه میدرخشد. این همان تاج خورشیدی است که بصورت هالهای از گازهای رقیق و داغ از خورشید جریان دارند. در کنارههای قرص سیاه ماه، حلقه باریک و سرخ رنگی از گازهای خورشید به چشم میخورد که فامسپهر نام دارد.
هرگاه خورشیدگرفتگی اتفاق میافتد، در مکانهایی از سطح کره زمین که از خط واصل مرکز خورشید و مرکز کره ماه دور هستند، امکان تماشای گرفت کلی یا گرفت حلقوی وجود ندارد. در چنین نقاطی - که شامل مساحت بیشتری از زمین میشود - دو قرص خورشید و ماه هممرکز دیده نمیشوند و در نتیجه روی تاریک ماه، تنها قسمتی از قرص خورشید را میپوشاند که به این حالت گرفت جزئی گفته میشود.
نگاه کردن به خورشیدگرفتگی با چشم غیر مسلح، خسارتهای جبرانناپذیری به چشم انسان وارد میکند.
برای تماشای خورشیدگرفتگی میتوان از عینکهای ویژهای که به این منظور ساخته شدهاند استفاده کرد.چند شبی از شب های زمستان که ماه در وضعیت خوبی بود
به تختجمشید رفتیم و توی اون هوای سرد برای دوستانی که تفریحی از اونجا رد میشدن رصد گذاشتیم
جای همه خالی
اول از همه عذرخواهی میکنم بخاطر اینکه این مطلب رو بعداز یک ماهو نیم درون وبلاگ قرار میدم
دلیلشم امتحانات دانشگاه بود، ببخشید دیگه
از هفته ها قبل برای این شب جذاب ، برنامه ریزی میکردیم دقیقا 23 آذر ماه 96 توی همین نقطه ای که امسال شهاب ها رو رصد کردیم نشسته بودیم
همون زمین کشاورزی آقا علی در یکی از روستاهای اطراف مرودشت
ساعت 10 بود به محل رسیدیم هوا هم به شدت سرد آتیش روشن کردیم و نشستیم گرم تعریف کردن و خوردن چیپس و پفک شدیم
بارش شهابی بعداز نیمه شب شروع میشد البته چندتا شهابی هم قبل نیمه شد رد شد اما جذاب نبودن
توی اون هوای سرد پای آتیش ، سیب زمینی و چای آتیشی واقعا میچسبید که بچه ها زحمت اونم کشیدن
بعداز خوردن چای و سب زمینی و گرم شدن حسابی نیمه شب فرا رسید و رفتیم یه نقطه تاریک و با آلودگی نوری کمتر
هوا سرد بود زمین شبنم زد و شبنم ها یخ زدن ولی ما گرم تماشایی شهابا بودیم روی زیر راحت دراز کش خیره به اسمون بودیم
دیگه ساعتای 4 صبح شده بود که بچه ها از سرما التماس میکردن که پاشین بریم یه نیم ساعتی الافشون کردیم و آماده رفتن شدیم که با صحنه جذاب و زیبای طلوع سیاره زهره یا ناهید روبرو شدیم واقعا زیبا و پرنور بود
در ادامه عکسای این شب جذاب رو ببینید
البته ، متاسفانه به دلیل نداشتن دوربین نتونستم عکاسی جذاب و خوبی بگیرم تموم عکسا با گوشی موبایل هواوی P9 گرفتم
به همین دلیل توی عکسها رد شهاب ها مشخص نیست
ممنون وقت گذاشتید مطلب رو مطالعه کردید
سلام دوستان
امیدوارم حالتون خوب باشه
طلوع ماه واقعا صحنه جذابی هست مخصوصا اگر نزدیک کوه باشید یا یک فضایی که این طلوع رو زیبا تر میکنه
در اینجا چندتا عکس که از طلوع ماه گرفتم براتون روی وبلاگ قرار میدم و در ادامه ببینید
عکس ها رو 29 آذر ماه 97 گرفتم
مکان عکاسی هم نزدیکی مجموعه باستانی تخت جمشید هستش