احمدرضازارعی

منجم آماتور/عکاس/ علاقمند به علم و تحقیق و مطالعه

۶۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «احمدرضا زارعی» ثبت شده است

يكشنبه, ۱ ارديبهشت ۱۳۹۸، ۰۳:۴۴ ب.ظ احمدرضا زارعی
رصد ماه به مناسبت نیمه شعبان

رصد ماه به مناسبت نیمه شعبان

مطالب وبلاگ در ادرس جدید آپلود میشود

جهت ورود به وبلاگ جدید روی همین متن ضربه بزنید

 

 

 

 

رصد ماه در آخرین روز فروردین ماه 98 به مناسبت نیمه شعبان

از یک ماه قبل با درخواست مجتمع آموزشی دخترانه سما مرودشت خودمان را برای این برنامه آماده کرده بودیم
تنها مشکل ما ترس از ابری شدن آسمان بود که خدارو شکر ابری نشد
 
ساعت 9 شب در محل مجتمع آموزشی سما حضور داشتیم و من ( احمدرضا زارعی ) به همراهی دوست عزیزم امید منوچهری و خانم مریم فارسی توضیحاتی مرتبط با ماه و رصد ماه به دانش آموزان دوره ابتدایی این اموزشگاه دادیم
سپس با طلوع ماه این دانش آموزان به رصد ماه پرداختند و بعداز آنها خانواده هایشان به پای تلسکوپ آمدند .

در ادامه دانش آموزان دوره متوسطه آموزشگاه سما تا ساعت 12 شب به تماشای ماه پرداختند.

تشکر ویژه از جناب آقای خالقی از مسئولان آموزشگاه سما
و تیم قوی منجمان آماتور مرودشت ، آقای امید منوچهری و خانم مریم فارسی و اقای محمد مهدی طهماسبی و خانم طهماسبی
 

در ادامه تصاویری از این برنامه ببینید

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
۰۱ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۵:۴۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۱۸ فروردين ۱۳۹۸، ۰۶:۱۳ ب.ظ احمدرضا زارعی
فیلم : یک سال نوری چقدره؟؟!!! ( با توضیحات خودم )

فیلم : یک سال نوری چقدره؟؟!!! ( با توضیحات خودم )

مطالب وبلاگ در ادرس جدید آپلود میشود

جهت ورود به وبلاگ جدید روی همین متن ضربه بزنید

 

 

 

 

سلام دوستان عزیز

یک کلیپ نجومی رو با  گویندگی خودم براتون آماده کردم که در این کلیپ توضیح میدیم سرعت نور چقدره و در زمان های خاص چه فاصله ای رو طی میکنه تا برسیم به یک سال نوری

۱۸ فروردين ۹۸ ، ۱۸:۱۳ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
سه شنبه, ۶ فروردين ۱۳۹۸، ۰۸:۱۱ ب.ظ احمدرضا زارعی
عکاسی از ماه کامل

عکاسی از ماه کامل

سلامی دوباره خدمت شما همراهان وبلاگ


سال 98 با ماه کامل شروع شد و اولین روز سال رو با ماه کامل تجربه کردیم

من هم تصمیم گرفتم تصاویری که از ماه کامل گرفته بودم رو در وبلاگ قرار دهم

تا شما عزیزان هم از جذابیت ماه کامل لذت ببرید


تمام تصاویر کار خودم ( احمدرضا زارعی ) هست که با دوربین canon sx50 گرفتم


























۰۶ فروردين ۹۸ ، ۲۰:۱۱ ۳ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
شنبه, ۳ فروردين ۱۳۹۸، ۱۰:۵۰ ق.ظ احمدرضا زارعی
رویداد های نجومی سال 98

رویداد های نجومی سال 98

 

مطالب وبلاگ در ادرس جدید آپلود میشود

جهت ورود به وبلاگ جدید روی همین متن ضربه بزنید

 

 

 

وقوع دو ماه گرفتگی، دو خورشید گرفتگی و دو بارش شهابی ازجمله رخدادهای نجومی سال جاری است؛ ضمن آنکه در آبان ماه نیز سیاره تیزپای "تیر" از مقابل خورشید عبور خواهد کرد.

مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص رویدادهای نجومی سال جاری گفت: رخدادهای نجومی هر سال در سه بخش "رخدادهای نجومی"، "رویدادهای فضایی و مطالعات بشر در عرصه کاوشگری" و "رویدادهای زمینی" تقسیم می‌شوند.

عتیقی، اولین رخداد علمی این حوزه در سال ۱۳۹۸ را مربوط به حوزه فضا دانست و اظهار کرد: در ماه‌های گذشته کاوشگر خورشیدی "پارکر" به سمت خورشید پرتاب شد که در روز ۱۵ فروردین این فضاپیما با سرعت بسیار بالا (۹۵ کیلومتر بر ثانیه) از کنار خورشید عبور می‌کند.

وی عبور بعدی این کاوشگر از کنار خورشید را ۱۰ شهریور ماه امسال دانست و ادامه داد: برای این کاوشگر دو هدف در مطالعات خورشیدی تعریف شده که یکی علت "بررسی دمای بالای تاج خورشیدی" (بیرونی‌ترین لایه جو خورشیدی) است که میلیون‌ها درجه بوده و از دمای سطح خورشید بسیار بسیار فراتر است.

عتیقی هدف دوم این کاوشگر را مطالعه بر روی باد خورشیدی و علت ایجاد آن دانست و گفت: باد خورشیدی منجر به خروج ذرات خطرناک از خورشید می‌شود.

هفته جهانی ستاره‌شناسی

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران دومین رخداد نجومی سال جاری را مناسبت زمینی با عنوان "هفته جهانی ستاره‌شناسی" ذکر کرد و یادآور شد: این هفته در سال ۹۸ از روز دوشنبه ۱۶ اردیبهشت آغاز می‌شود و تا روز یکشنبه ۲۲ اردیبهشت ادامه دارد. روز جهانی ستاره‌شناسی در سال ۹۸ برابر شنبه ۲۱ اردیبهشت مصادف با ۱۱ ماه می ۲۰۱۹ میلادی است.

وی با تاکید بر اینکه همه ساله با روش خاص نجومی، روز جهانی ستاره‌شناسی تعیین می‌شود، در این باره توضیح داد: به این صورت که در فاصله ۱۵ آوریل تا ۱۵ ماه می، روز شنبه‌ای که به تربیع اول ماه نزدیک باشد به عنوان روز جهانی ستاره شناسی در نظر گرفته می‌شود. با این روش، روز جهانی ستاره شناسی هر ساله، تاریخ متفاوتی خواهد داشت و "ماه" به عنوان همسایه "زمین" و جرم دوست داشتنی زمینی‌ها، برای تعیین این مناسبت همواره مورد توجه بوده است.

عتیقی با بیان اینکه اساساً در یک مناسبت جهانی همه آماتورهای ستاره‌شناسی در دنیا در یک روز خاص با هدف بردن تلسکوپ به میان مردم و ترویج این دانش آسمانی تلاش می‌کنند، افزود: از روز دوشنبه روز جهانی ستاره‌شناسی تا یکشنبه بعد از آن، "هفته جهانی ستاره شناسی" در نظر گرفته می‌شود.

بارش‌شهابی و عدم حضور ماه

وی با اشاره به بارش شهابی "اتا دولوی" ادامه داد: همزمان با آغاز هفته جهانی ستاره‌شناسی، بارش شهابی " اتا دولوی" که بازمانده دنباله‌دار "هالی" است، رخ می‌دهد. این بارش با ۶۰ شهاب در ساعت از رویدادهای شاخص نجومی سال جاری است که خوشبختانه این پدیده نجومی بدون حضور نور ماه خواهد بود؛ از این رو فرصت مناسبی را برای رصدگران جهت مشاهده شهاب‌های آن به دور از نور و آلودگی هوای شهرها فراهم می‌کند.

به گفته عتیقی، اوج این بارش از شبانگاه دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ماه آغاز می‌شود و تا بامداد روز سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت ادامه خواهد داشت،

تست فضاپیمای سرنشین‌دار اسپیس

این فعال حوزه نجوم آماتوری خاطر نشان کرد: در اواخر بهار و اوایل تابستان امسال، تست فضاپیمای سرنشین‌دار "اسپیس ایکس" نیز انجام می‌شود. پس از بازنشسته کردن شاتل‌های فضایی برای اعزام فضانورد به فضا و ایستگاه فضایی با اعزام دو فضانورد، اسپیس ایکس آزمایش خواهد شد.

خورشید گرفتگی

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، یکی از رویدادهای مهم نجومی سال جاری را خورشیدگرفتگی کلی دانست که روز سه‌شنبه ۱۱ تیر ماه سال جاری رخ خواهد داد و گفت: این گرفت در ساعت ۱۶ و ۵۵ دقیقه به وقت جهانی به اوج خود خواهد رسید.

وی یادآور شد: خورشیدگرفت این روز در آمریکای جنوبی به‌ویژه کشورهای "شیلی" و "آرژانتین" و "اقیانوس آرام" مشاهده خواهد شد و متأسفانه امکان مشاهده این خورشیدگرفتگی در ایران وجود ندارد.

ماه گرفتگی

عتیقی با بیان اینکه دو هفته بعد از خورشیدگرفتگی ۱۱ تیر، ماه گرفتگی جزئی در بامداد چهارشنبه ۲۶ تیر رخ خواهد داد، افزود: زمان آغاز این ماه گرفتگی به وقت ایران ۳۲ دقیقه بامداد ۲۶ تیر است و در ساعت ۲ و یک دقیقه بامداد ماه گرفتگی به اوج خواهد رسید و ۶۷ درصد از سطح ماه در سایه زمین قرار خواهد گرفت.

وی، زمان پایان این ماه گرفتگی را در ساعت ۳ و ۳۰ دقیقه بامداد ۲۶ تیر ذکر کرد و یادآور شد: بیشتر مناطق آمریکای جنوبی و آسیا و همچنین قاره‌های اروپا، آفریقا و استرالیا شانس مشاهده این ماه‌گرفتگی را دارند. خوشبختانه مشاهده مراحل مختلف این ماه گرفتگی جزئی از آسمان ایران نیز قابل مشاهده است.

اعزام فضانورد چینی

وی با تاکید بر اینکه چینی‌ها در عرصه فضا بی‌کار ننشسته‌اند و بسیار پرکار فعالیت‌های خود را در سال جاری خورشیدی ادامه خواهند داد، گفت: سازمان فضایی چین که پیش از این نسبت به اعزام فضانورد به فضا اقدام کرده بود، در تابستان امسال قصد دارد با تست یک فضاپیمای سرنشین‌دار مطالعات خود را برای اعزام ۴ تا ۶ فضانورد به انجام رساند و علی‌رغم آنکه پرتاب آزمایشی سال ۹۸ حتی اگر بدون سرنشین باشد، این پرتاب زمینه‌ساز اعزام نفرات بیشتر به فضا است.

سالروز تأسیس انجمن نجوم آماتوری ایران

عتیقی با بیان اینکه فعالیت‌های زمینی در حوزه نجوم موجب ارتقای علاقه‌مندی جامعه به این حوزه می‌شود، اظهار کرد: روز اول مرداد مصادف با سالروز تأسیس انجمن آماتوری ایران است که در طی دو دهه اخیر سبب‌ساز فعالیت‌های علمی ترویجی متعددی در پایتخت و سایر شهرهای کشور بوده است.

بارش شهابی پرساوشی

وی از بارش شهابی پرساوشی در شبانگاه روزهای دوشنبه و سه‌شنبه ۲۱ و ۲۲ مرداد سال جاری خبر داد و یادآور شد: این بارش شهابی از جمله بارش‌های مشهور فصل تابستان است که متأسفانه نور ماه کامل مانع رصد شهاب‌های این بارش خواهد بود، ولی ممکن است آذرگوی‌های پرنور این بارش در بخش‌هایی از آسمان که از نور ماه دور است، مشاهده شوند.

بزرگداشت ابوریحان

دبیر انجمن نجوم آماتوری ایران افزود: چهارشنبه ۱۳ شهریور رویداد زمینی دیگری پیش روی ایرانیان است و آن بزرگداشت"ابوریحان بیرونی" - ابر مرد تاریخ اخترشناسی کشور است. با معرفی آثار و تلاش‌های اندیشمندان ایرانی زمینه فعالیت بیشتر برای عمومی مردم به‌ویژه علاقه‌مندان فراهم خواهد شد. بر این اساس این انجمن نجوم طی سال‌ها این روز را به عنوان روز ملی "ستاره‌شناسی" در کشور پیشنهاد داده است تا در اوقات فراغت تابستان و آسمان به نسبت صاف، شرایط اجرای برنامه‌های رصدی و علمی – ترویجی بیشتری برای علاقه‌مندان فراهم باشد.

گذر تیر از مقابل خورشید

عتیقی با اشاره به رخداد نجومی روز ۲۰ آبان ماه، گفت: دوشنبه ۲۰ آبان ۹۸ باید در تقویم نجومی علامت‌گذاری شود؛ چرا که گذر سیاره تیزپای "تیر" از مقابل خورشید در عصر دوشنبه ۲۰ آبان رخ خواهد داد و بعد از ۳ سال مجدداً در این روز فرصتی ایجاد می‌شود تا عبور این سیاره از مقابل خورشید را با استفاده از تجهیزات رصدی مجهز به فیلتر مخصوص خورشید به انجام رسانید.

وی زمان آغاز این واقعه نجومی را در ساعت ۱۶ و ۵ دقیقه عصر دوشنبه ۲۰ آبان دانست و ادامه داد: ولی به علت غروب خورشید در ساعت ۱۷ این روز، تمام مراحل گذر تیر از مقابل خورشید در کشور قابل مشاهده نیست. ولی باز هم فرصتی برای مشاهده بخش‌هایی از این رویداد نجومی فراهم است.

این فعال حوزه نجومی ادامه داد: سیاره "تیر" با توجه به قطر به نسبت کوچک خود و فاصله زیادی که از زمین دارد، در هنگام گذر از مقابل خورشید، امکان مشاهده آن با چشم غیر مسلح (بدون عینک‌های مخصوص رصد خورشید) وجود ندارد و الزاماً باید از تلسکوپ‌های کوچک آماتوری که مجهز به فیلتر ویژه خورشیدی است، استفاده شود.

بارش شهابی جوزایی

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران به پدیده نجومی روزهای ۲۲ و ۲۳ آذر سال جاری اشاره کرد و گفت: در شبانگاه روز ۲۲ آذر و بامداد شنبه ۲۳ آذر زمان اوج بارش شهابی "جوزایی" است. منشأ این بارش قدری عجیب و یک سیارک است. ولی بازهم به دلیل همزمان شدن وجود ماه کامل با این بارش، شهاب‌های زیادی از این بارش قابل مشاهده نیست.

شب یلدا

وی، شنبه ۳۰ آذر ۹۸ را مصادف با شب یلدا دانست که یک پدیده نجومی و در عین حال ملی است که ایرانیان از گذشته‌های دور آن را جشن می‌گرفتند.

اعزام فضاپیمای چینی به ماه

وی افزود: اواخر پاییز ۹۸ و اوایل زمستان امسال "چانگ ۵" فضاپیمای دیگر چینی‌ها برای حفاری و حمل بیش از ۲ کیلوگرم خاک به ماه اعزام خواهد شد. در سال ۹۷ چانگ ۴ بر روی بخش پشت به زمین ماه فرود آمد و یک رکورد در عرصه فضایی را به نام چینی‌ها به ثبت رساند.

دومین خورشید گرفتگی ۹۸

عتیقی با بیان اینکه روز پنج‌شنبه ۵ دی ماه ۹۸ خورشیدگرفتگی از نوع حلقوی رخ خواهد داد، گفت: این خورشیدگرفتگی در کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس شامل "قطر"، "عمان" و "امارات" و همچنین "عربستان" به صورت حلقوی قابل مشاهده است، ضمن آنکه جنوب "هند"، "سریلانکا"، "مالزی"، "سنگاپور" و "مجمع الجزایر فیلیپین" در مسیر گرفت حلقوی خورشید هستند.

وی با تاکید بر اینکه این خورشیدگرفتگی در ایران به صورت جزئی قابل مشاهده است، یادآور شد: در تهران نیز ۶۱ درصد سطح خورشید توسط ماه پوشیده خواهد شد و در جنوبی‌ترین نقاط کشور سطح پوشیده شده خورشید توسط ماه به ۸۶ درصد رسیده و این در شرایطی است که در شمال شرق کشور میزان گرفت جزئی ۴۵ درصد است.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با تاکید بر اینکه با طلوع خورشید در بامداد پنج‌شنبه ۵ دی ۹۸ این گرفت قابل مشاهده است، اظهار کرد: خورشیدگرفتگی حلقوی زمانی رخ می‌دهد که ماه در اوج مداری بوده و قطر آن از قطر خورشید کوچک‌تر است و در هنگام خورشیدگرفتگی کامل نمی‌تواند تمام سطح خورشید را بپوشاند و حلقه‌ای از آتش در اطراف تیرگی رو به زمین ما مشاهده می‌شود.

ماه گرفتگی نیم‌سایه

عتیقی اضافه کرد: جمعه ۲۰ دی و شنبه ۲۱ دی دو هفته بعد از خورشیدگرفتگی، ماه گرفتگی نیم‌سایه‌ای رخ خواهد داد که با وجود آنکه ایران در منطقه تحت پوشش این خسوف است، اما ماه‌گرفتگی نیم‌سایه از دید چشم انسان چندان محسوس نیست و در نجوم قدیم از آن با نام خسوف "غیر مرئی" یاد می‌کردند.

سالروز بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی

وی پایان‌بخش رخدادهای نجومی سال ۹۸ را دوشنبه ۵ اسفند برابر با سالروز بزرگداشت خواجه نصیر الدین طوسی ذکر کرد و گفت: خواجه نصیرالدین طوسی مغول‌های آن زمان را رام و کسانی که برای نابودی ایران و این خطه عالم‌پرور کمر بسته بودند را وادار به ساخت رصدخانه تاریخی "مراغه" کرد. این رصدخانه الگویی برای ساخت رصدخانه‌های متعدد از استانبول ترکیه تا سمرقند و هند و چین شد، ضمن آنکه افرادی از اقصی‌نقاط جهان از جمله چین برای آشنایی با دانش ستاره‌شناسی در کنار دانشمندان ایرانی اخترشناسی در مراغه گرد می‌آمدند و به مطالعات علمی می‌پرداختند.

۰۳ فروردين ۹۸ ، ۱۰:۵۰ ۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
پنجشنبه, ۱ فروردين ۱۳۹۸، ۱۱:۲۲ ب.ظ احمدرضا زارعی
پیام تبریک من برای سال 98

پیام تبریک من برای سال 98

 

مطالب وبلاگ در ادرس جدید آپلود میشود

جهت ورود به وبلاگ جدید روی همین متن ضربه بزنید

 

 

 

365روز و 5 ساعت و 49 دقیقه ما انسانها و تمام موجودات زمینی سوار بر سیاره زمین ، این  نگین  منظومه خورشیدی و شاید هم نگین زیبای کهکشان راه شیری یک دور کامل دیگر به گرد خورشید چرخیدیم و نام آن را یک سال نهادیم .
میلیارد ها سال اینچنین سپری شده و شاید میلیارد ها سال دیگر ادامه خواهد داشت چه زیبا میشد ما انسانهای مغرور اندکی به خود آییم و به درک این واقعیت پی برده و در ضمیر ناخودآگاه خود اندکی به این جهان بی انتها نگریسته و خالق هستی را آفرین گفته و دست از این خود خواهی ها، نامهربانی ها، ظلم و ستم ها  برداشته و فقط اندکی با هم  مهربان باشیم ، به زمین مان از صمیم قلب مهر بورزیم، به قول حکیم بلند آوازه خیام
آنانکه محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

بنده هم به حکم وظیفه  فرا رسیدن سال نو را به همه شما عزیزان همدل تبریک عرض می کنم
و بهترین ها را برای  تک تک شما عزیزان آرزو می کنم
شاد و سربلند باشید 💫


" احمدرضازارعی "



 

۰۱ فروردين ۹۸ ، ۲۳:۲۲ ۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
دوشنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۷، ۱۲:۳۷ ب.ظ احمدرضا زارعی
رصد هلال ماه عید فطر 97

رصد هلال ماه عید فطر 97

مثل همیشه این تصاویر بعداز مدت ها به دست من رسید

این برنامه مربوط به آخرین روز ماه مبارک رمضان بود که عصر اون روز به محل تپه شهدای گمنام شهر مرودشت رفتیم
به همراهی گروه طبیعت دوستان مرودشت اون منطقه رو پاکسازی کردیم و در هنگام غروب آماده شدیم برای رصد هلال ماه شوال
در ادامه تصاویری از این برنامه ببینید.

تشکر میکنم از دوستانی که همراهی کردند





















۲۰ اسفند ۹۷ ، ۱۲:۳۷ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
سه شنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۷، ۱۲:۱۴ ب.ظ احمدرضا زارعی
کمربند سیارک ها چیست؟

کمربند سیارک ها چیست؟

قطعه سنگ‌های باقیمانده از شکل‌گیری منظومه شمسی در پیرامون خورشید پراکنده شده‌اند. بیشتر این اجرام که سیارک نامیده می شوند، در قالب کمربند سیارکی، میان مریخ و مشتری حرکت می کنند.

Asteroid belt

مدارهای سیارات درونی بصورت دوایر بزرگی در این تصویر از اجرام شناخته شده نشان داده شده است. نقاط سبز نشان دهندهٔ سیارک‌ها در کمربند اصلی میان مریخ و مشتری می باشد. نقاط قرمز سیارک‌هایی هستند که دور از کمربند اصلی واقع شده و خطر اندکی برای برخورد به زمین دارند.

 فاصله کمربند سیارک‌ها با خورشید دو و نیم برابر بیشتر از فاصله زمین با خورشید است. میلیاردها سیارک در این کمربند وجود دارد. بیشتر سیارک‌ها نسبتا کوچک هستند، اما سیارک‌های بزرگتری را هم می توان میان آنها پیدا کرد. در اوایل حیات منظومه شمسی، گرد و غبار و سنگ‌های در حال چرخش به دور خورشید به دلیل گرانش در سیاره‌ها گرد هم آمدند. اما ماحصل تمامی مواد یاد شده، دنیاهای جدید نبود. بلکه ناحیه‌ای میان مریخ و مشتری بود که کمربند سیارک‌ها را تشکیل داد.

این مسئله باعث سردرگمی برخی افراد می شود که کمربند از بقایای سیاره نابود شده ساخته شد یا جهانی که مجال ظهور پیدا نکرد. اما بنا به گزارش سازمان ناسا، جرم کل کمربند کمتر از ماه است، آنقدر کوچک که نمیتوان یک سیاره نامید. مشاهدۀ سایر سیارات به دانشمندان کمک می کند تا به شکل بهتری منظومه شمسی را درک نمایند. بر طبق یک نظریه نوپا موسوم به Grand Tack، در پنج میلیون سال نخست منظومه شمسی، مشتری و مریخ قبل از تغییر جهت و بازگشت به سمت بیرونی منظومه شمسی گرایش به سوی خورشید داشتند. این دو سیاره زمینه‌ساز پراکندگی کمربند سیارک اصلی شده و موادی را برای پر کردن مجدد آن ارسال کردند.

“جان چمبرز” از مؤسسه علوم کارنگی طی گزارشی بصورت آنلاین در نشریه ساینس این چنین می نویسد: کمربند سیارک‎‌ها در مدل Grand Tack در مراحل بسیار ابتدایی معدوم شد و اعضای بازمانده نمونه بزرگی از ناحیه سحابی شمسی را شامل می شوند. کمربند سیارک‌ها فقط مختص منظومه شمسی ما نیست. ابری از گرد و غبار پیرامون ستارهٔ معروف به زتا لپوریس به کمربندی جوان شباهت دارد. مایکل ژوراس استاد دانشگاه کالیفرنیا اظهار داشت:« زتا لپوریس ستاره‌ای نسبتا جوان است؛ شاید تقریبا همسن خورشید باشد منظومه‌ای که پیرامون زتا لپوریس مشاهده شد، به آنچه که در سال‌های ابتدایی منظومه شمسی خودمان اتفاق افتاد شباهت دارد. یعنی زمانی که سیارات و سیارک‌ها شکل گرفتند.»

سایر ستارگان نیز حاوی نشانه‌هایی از کمربند سیارک‌ها هستند. علاوه بر این، پژوهش‌ها درخصوص کوتوله‌های سفید – ستاره‌های خورشید مانند در پایان دوره حیات‌شان – نشان از موادی سنگی دارد که به سطح خود پخش می شوند؛ پس می توان نتیجه گرفت که چنین کمربندهایی در اطراف منظومه‌های رو به نابودی امری رایج و متداول است.

Asteroid

سیارک‌هایی نظیر ایتوکاوا که تصویرش را در اینجا می بینید، شبیه توده‌هایی از پاره سنگ هستند که بصورت شُل و ول به یکدیگر چسبیده‌اند.

بیشتر سیارک‌های موجود در کمربند اصلی از سنگ و صخره ساخته شده‌اند، ولی تعداد ناچیزی از آنها نیز حاوی فلزات نیکل و آهن می باشند. بقیۀ سیارک‌ها از ترکیبی از مواد یاد شده تشکیل یافته‌اند و مواد غنی از کربن در آنها به چشم می خورد. برخی از سیارک‌های دور افتاده حاوی یخ‌های بیشتری هستند. اگرچه این سیارک‌ها به قدر کافی بزرگ نیستند که دارای اتمسفر باشند، اما شواهد و قرائن از وجود آب در بعضی از سیارک‌ها حکایت دارد.

بعضی از سیارک‌ها اندازه بزرگی دارند؛ بیش از ۱۶ سیارک در کمربندی با قطری بیش از ۲۴۰ کیلومتر وجود دارد. بزرگترین سیارک‌ها: وستا، پالاس و هایجیا طولی معادل ۴۰۰ کیلومتر دارند. همچنین این ناحیه در برگیرندهٔ سیاره کوتولهٔ سرس نیز میباشد. سرس با قطر ۹۵۰ کیلومتری به اندازه‌ای بزرگ نیست که سیاره‌ای بالغ در نظر گرفته شود. با این حال، سرس یک سوم جرم کمربند سیارک‌ها را تشکیل می دهد.

سایر سیارک‌ها توده‌های از خرده سنگ به شمار می آیند که در اثر جاذبه کنار هم قرار گرفته‌اند. اکثر سیارک‌ها به قدر کافی اندازۀ بزرگی ندارند که شکل کروی بدست آورند؛ بلکه شکلی نامنظم و بی‌قاعده داشته و غالبا شبیه یک سیب زمینی قلمبه هستند. سیارک ۲۱۶ کلئوپاترا به استخوان سگ شبیه است. سیارک‌ها بر اساس ترکیب شیمیایی‌شان و ضریب انعکاس نور سیارات طبقه‌بندی می شوند.

سیارک‌های نوع C بیش از ۷۵ درصد سیارک‌های شناخته شده را تشکیل می‌دهند. رشته‌های C نمایانگر کربن بوده و سطوح این سیارک‌های فوق تاریک بسیار تیره هستند. شهاب سنگ‌های چاندریت کربن‌دار در زمین دارای ترکیبی مشابه بوده و احتمال می رود که قطعات خرد شده سیارک‌های بزرگتر باشند. اگرچه سیارک‌های نوع C نقش پر رنگی در کمربند دارند، اما بررسی آژانس فضایی اروپا نشان می دهد، اینها فقط شامل چهل درصد از سیارک‌های نزدیک به خورشید هستند که از جملۀ آنها میتوان به زیر گروه‌های نوع B ، نوع F و نوع G اشاره کرد. سیارک‌های نوع S دومین نوع متداول محسوب می شوند که ۱۷ درصد از سیارک‌های شناخته شده را به خود اختصاص می دهند. این سیارک‌ها در کمربند سیارک درونی به چشم می خورند.

Asteroid


این سیارک‌ها روشن‌تر بوده و دارای ترکیب نیکل-آهن فلزی با آهن و سیلیکات-منیزیم هستند. سیارک‌های نوع M آخرین نوع عمده به شمار می آیند. این سیارک‌ها نسبتا روشن بوده و اکثر آنها از آهن-نیکل خالص تشکیل یافته‌اند که در ناحیه میانی کمربند سیارک‌ها یافت می شوند. بقیهٔ سیارک‌های باقیمانده عبارتند از نوع A ، نوع D ، نوع E ، نوع P ، نوع Q و نوع R.

ناسا در سال ۲۰۰۷ عملیاتی را تحت عنوان “داون” یا “سپیده‌دم” برای بازدید از سرس و وستا انجام داد. فضاپیمای داون در سال ۲۰۱۱ به وستا رسید و قبل از سیر به مقصد سرس در سال ۲۰۱۵ به یک سال در آنجا باقی ماند. طلوع تا پایان عملیات خود در مدار پیرامون سیاره کوتوله باقی خواهد ماند. اگرچه عمده حجم کمربند سیارک‌ها از اجرام سنگی ساخته شده، اما سرس یک جرم یخی است. آثار مواد ارگانیک شناسایی شده در عملیات طلوع نشان می دهد که شاید سرس قبل از فرود در کمربند در مکان‌های دور دست منظومه شمسی تشکیل شده است. با وجود اینکه مواد ارگانیک در روی سطح مشاهده شده‌اند، نباید اینطور تفسیر کرد که بتوان مواد بیشتری را در سیاره کوتوله یافت.

ماریا کریستینا دی سانکتیس از مؤسسه اختر فیزیک فضایی و سیاره‌شناسی فضایی در رم گفت: نمیتوان این مسئله را رد کرد که سایر نقاط غنی از مواد ارگانیک موجود است که در بررسی‌ها جایگاهی نداشته‌اند. کمربند اصلی در فاصله‌ای دو تا چهار برابر فاصلهٔ زمین با خورشید در میان مریخ و مشتری جای دارد و ناحیه‌ای معادل ۱۴۰ میلیون مایل را در بر می گیرد. اجرام موجود در کمربند به هشت زیر گروه تقسیم شده‌اند و نام آنها از سیارک‌های اصلی در هر گروه برگرفته شده است. این گروه‌ها عبارتند از هونگاریاس، فلوراس، فوسیا، کورونیس، ایوس، تمیس، سیبلس و هیلداس.

asteroid belt

اگرچه گاهی اوقات هالیوود سفینه هایی را به تصویر می کشد که وارد کمربند سیارک‌ها می شود، ولی این سفر عموما عادی و فاقد رویداد مهم است. چندین سفینه فضایی با موفقیت و بدون هیچ مشکلی به کمربند سیارک‌ها سفر کرده‌اند؛ از مهمترین آنها می توان به ماموریت فضاپیمای افق‌های نو ناسا به پلوتو اشاره کرد. آلن استرن سرپرست ارشد کاوشگر “افق‌های نو” می نویسد: خوشبختانه، کمربند سیارک‌ها علی‌رغم جمعیت بزرگ متشکل از اجرام کوچک به قدری عظیم است که احتمال مواجهه با یکی از آنها بسیار اندک است. اگر میخواهید به قدر کافی به یک سیارک نزدیک شوید تا مطالعات جامعی درباره آن انجام بدهید، باید یکی را مورد هدف قرار دهید. در کمربند سیارک‌ها یک سری مناطق نسبتا تُهى به نام روزنه‌های Kirkwood وجود دارد. کشش گرانشى غول گازی(مشتری) باعث تهی ماندن این نواحی در مقایسه با بقیه کمربند می شود.

یوهان تیتیوس، اخترشناس آلمانی قرن هجدهم به یک الگوی ریاضی در طرح سیارات اشاره کرد و از آن برای پیش بینی وجود یک سیاره در میان مریخ و مشتری استفاده نمود. اخترشناسان آسمان‌ها را در جستجو برای این جرم گمشده مورد بررسی قرار دادند. در سال ۱۸۰۰ میلادی، ۲۵ اخترشناس گروهی معروف به پلیس سماوی را تشکیل و جستجوی جامعی را ترتیب دادند. اما کشف نخستین جرم در این ناحیه توسط جوسپ پیاتزى یک اخترشناس ایتالیایی انجام شد که عضو گروه نبود؛ وی نام ” سرس” را بر آن نهاد. “پالاس” نیز چندی بعد شناسایی گردید. برای مدتی طولانی این دو را در زمرۀ سیارات جای می دادند؛ تا آغاز قرن نوزدهم میلادی بیش از صد نمونه سیارک کشف شد. دانشمندان آنها را به خاطر اندازه کوچک‌شان سیارک نامیدند.

ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: space.com

۰۷ اسفند ۹۷ ، ۱۲:۱۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
سه شنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۷، ۰۸:۵۵ ب.ظ احمدرضا زارعی
پشت صحنه ماه گرفتگی مرداد ماه97

پشت صحنه ماه گرفتگی مرداد ماه97

سلام دوستان ، خوشحال میشم اول متن رو بخونید بعد تصاویر رو ببینید

ببخشید این مطلب رو بعداز گذشت چند ماه روی وبلاگ قرار میدم
این عکس هارو خودم هم الان دیدم

برنامه ای که برای رصد طولانی ترین ماه گرفتگی قرن در شهر مرودشت انجام دادیم واقعا تجربه خیلی بزرگی برای من بود .
برای برگزاری این برنامه زحمت خیلی زیادی کشیدیم که در ادامه فقط زحمت های روز آخر رو به صورت تصویر میبینید
همونطور که در پست های قبل مشخص هست من و گروه منجمان آماتور برنامه های زیادی در شهر مرودشت برگزار کردیم
اما این یکی خیلی متفاوت بود چون میدونستیم جمعیت خیلی زیادی برای رصد به پارک میان اون روز هم جمعه بود و مردم خارج از اینکه ما برنامه ای داریم به پارک ملت اومده بودند .
هماهنگ کننده و برگزار کننده این برنامه فقط و فقط 3 نفر بودیم من ، امید و علی ، البته هم مثل همیشه دوستان در اوج سختی کار کنار ما بودن (( جناب اکبر زاده و آقای خالقی و دوست خوبم محمد شعبانی و آقای طهماسبی و خانمشون و خانم فارسی))

در حد 200تا صندلی اونجا قرار داده بودیم که قبل از شروع  ماه گرفتگی یک سری توضیحات و فیلم های آموزش و مرتبط رو تقدیم مردم کنیم
اما جمعیت چند برابر 200 نفر بود.

اول کار مشکل برق و سیستم صوت هم داشتیم ، همش میترسیدیم که برنامه به مشکل بزرگی بخوره اما خداروشکر اینطور نشد.

مشکل بعدی ما این بود که اون موقع 3 تا تلسکوپ بیشتر نداشتیم و جمعیت زیادی هم منتظر رصد بودن
خلاصه با کلی دردسر این مشکل هم حل کردیم و با همکاری این تیم قوی ( منجمان آماتور مرودشت ) این رصد انجام شد و ما از این اتفاق خیلی خوشحال بودیم
من با دیدن دوستانی که از شیراز و شهرهای اطراف اومده بودن خوشحال تر شدم این دوستان در برنامه های رصد قبلی با ما آشنا شده بودند

اما ساعت 1 نیمه شب دیگه تقریبا همه رفتن گروه خودمون که تا ساعت 2 همونجا بودیم ، اما اوناهم رفتن و قرار شد من و امید توی پارک بخوابیم و فردا صبح وسایل ها رو از پارک جمع کنیم و ببریم.
و اینطور این برنامه تموم شد .

اما بازتاب برنامه اونقدر خوب بود که در چند سایت معتبر خبرش انعکاس پیدا کرد و حتی توی شهرمون بعداز این برنامه گروه منجمان آماتور خیلی شناخته شده بود
 انشاالله که من و گروهم بتونیم از این برنامه ها بیشتر برگزار کنیم

در ادامه تصاویری از پشت صحنه های این برنامه ببینید

































































این دونفر که توی عکس زیر هستن ،من و امید هستیم




این تصاویری که مشاهده کردید پشت صحنه های برگزاری برنامه رصد ماه گرفتگی بود

۳۰ بهمن ۹۷ ، ۲۰:۵۵ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
جمعه, ۲۶ بهمن ۱۳۹۷، ۰۲:۴۹ ب.ظ احمدرضا زارعی
مطلبی درمورد خورشید گرفتگی

مطلبی درمورد خورشید گرفتگی

خورشیدگرفتگی یا کُسوف هنگامی رخ می‌دهد که سایه ماه بر بخشی از زمین بیفتد و در نتیجه در قسمت‌هایی از کره زمین، قرص ماه قسمتی از قرص خورشید یا تمامی آن را از دید ناظر زمینی بپوشاند.

دید خورشیدگرفتگی از فضا به صورت نقطه تاریکی روی زمین

این پدیده هنگامی رخ می‌دهد که زمین و ماه و خورشید به ترتیب در یک خط راست یا تقریباً در یک خط راست قرار بگیرند و این شرایط تنها در زمان مقارنه یا محاق ماه ممکن است برقرار شود. گرفتگی کلی خورشید، یکی از منظره‌های بسیار زیبای طبیعت است.


آخرین خورشید گرفتگی کامل در ایران 20 مراداد 1378 رخ داد

مسیر حرکت سایه ماه در خورشید گرفتگی مرداد 1378


چرا هرماه یک خورشید گرفتگی نداریم؟؟؟!!!

حدود ۳۰ روز طول می‌کشد تا ماه یک گردش کامل به دور زمین انجام دهد و در هر بار گردش، یک بار ماه نو رخ خواهد داد.

اگر صفحه مداری گردش ماه به دور زمین همان صفحه مداری گردش زمین به دور خورشید می‌بود، در هر ماه یک بار خورشید گرفتگی رخ می‌داد. اما وجود ۵ درجه انحراف زاویه‌ای بین این دو صفحه، باعث می‌شود که در بسیاری از ماه‌های سال ، کره ماه از بالا یا پایین قرص خورشید بگذرد.

بنابرین تنها دو یا سه بار در هر سال، ماه در هنگام عبور از فاصله میان زمین و خورشید به اندازه کافی به خط واصل بین زمین و خورشید نزدیک می‌شود و در این هنگام گرفت خورشید رخ می‌دهد.


انواع خورشید گرفتگی:

A کسوف کلی در قسمت سایه
B کسوف حلقوی در پشت سایه (ضد سایه)
C کسوف جزئی در قسمت نیم‌سایه

خورشید گرفتگی حلقوی

این نوع از خورشیدگرفتگی، هنگامی رخ می‌دهد که از سطح زمین اندازه ظاهری ماه کوچکتر از اندازه ظاهری خورشید دیده شود. در این وضعیت، در مکان‌هایی از کره زمین که به خط واصل مرکز خورشید و مرکز کره ماه خیلی نزدیک هستند، تنها حلقه پرنوری از خورشید دیده می‌شود و درون حلقه (که روی تاریک ماه است) کاملاً تاریک دیده می‌شود.


مراحل یک خورشیدگرفتگی حلقوی از آغاز تا پایان

خورشید گرفتگی کلی:

این نوع از خورشیدگرفتگی، هنگامی رخ می‌دهد که از سطح زمین اندازه ظاهری ماه اندکی بزرگتر از اندازه ظاهری خورشید دیده شود. در این وضعیت، در مکان‌هایی از کره زمین که به خط واصل مرکز خورشید و مرکز کره ماه خیلی نزدیک هستند، تمام سطح خورشید توسط روی تاریک ماه پوشانده می‌شود. در خورشیدگرفتگی کلی (کسوف کامل) زمین، ماه و خورشید در یک راستا قرار می‌گیرند، در این حالت کل قرص خورشید در پشت ماه پنهان می‌شود. سایه ماه فقط چند کیلومتر از سطح زمین را در بر می‌گیرد و به موازات حرکت ماه در مدار خود، یک مسیر طولانی منحنی شکل در روی زمین می‌پیماید. تنها کسانی می‌توانند گرفتگی خورشید را ببینند که در جایی از این مسیر باریک و طولانی واقع باشند.

در هر نقطه، مدت گرفتگی کامل، بیشتر از دو تا پنج دقیقه طول نمی‌کشد. هر چه گرفتگی کامل نزدیکتر می‌شود، آسمان تاریکتر می‌شود و ستارگان بیشتری پدیدار می‌شوند. هنگامی‌که قرص خورشید کاملاً پوشانده می‌شود، هاله سفید رنگ درخشانی در اطراف ماه می‌درخشد. این همان تاج خورشیدی است که بصورت هاله‌ای از گازهای رقیق و داغ از خورشید جریان دارند. در کناره‌های قرص سیاه ماه، حلقه باریک و سرخ رنگی از گازهای خورشید به چشم می‌خورد که فام‌سپهر نام دارد.

نتیجه تصویری برای سه نوع خورشید گرفتگی
تصویری از خورشید گرفتگی کلی

خورشید گرفتگی جزئی

هرگاه خورشیدگرفتگی اتفاق می‌افتد، در مکان‌هایی از سطح کره زمین که از خط واصل مرکز خورشید و مرکز کره ماه دور هستند، امکان تماشای گرفت کلی یا گرفت حلقوی وجود ندارد. در چنین نقاطی - که شامل مساحت بیشتری از زمین می‌شود - دو قرص خورشید و ماه هم‌مرکز دیده نمی‌شوند و در نتیجه روی تاریک ماه، تنها قسمتی از قرص خورشید را می‌پوشاند که به این حالت گرفت جزئی گفته می‌شود.

مرکب

در بعضی از خورشیدگرفتگی‌ها، از سطح زمین اندازه ظاهری ماه و خورشید خیلی به یکدیگر نزدیک است. در این وضعیت که خیلی به ندرت رخ می‌دهد، ممکن است در نقاطی از سطح زمین خورشیدگرفتگی کلی و در نقاط دیگری خورشیدگرفتگی حلقوی دیده شود که به این حالت خورشیدگرفتگی مرکب گفته می‌شود. در این حالت نیز در دیگر نقاط سطح زمین، خورشیدگرفتگی جزئی دیده خواهد شد.



مشاهده خورشید گرفتگی

نگاه کردن به خورشیدگرفتگی با چشم غیر مسلح، خسارت‌های جبران‌ناپذیری به چشم انسان وارد می‌کند.

برای تماشای خورشیدگرفتگی می‌توان از عینک‌های ویژه‌ای که به این منظور ساخته شده‌اند استفاده کرد.
۲۶ بهمن ۹۷ ، ۱۴:۴۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
شنبه, ۱۳ بهمن ۱۳۹۷، ۰۵:۲۲ ب.ظ احمدرضا زارعی
سرعت نور به شدت آهسته است+انیمیشن

سرعت نور به شدت آهسته است+انیمیشن

یک سری انیمیشن جدید که توسط دانشمند ناسا درست شده، نشان می‌دهد که سرعت نور تا چه اندازه آهسته است. سرعت نور سریعتر از هر چیزی است که می تواند در فضا حرکت کند. اما این سرعت بالا در مقیاس کیهانی شاید کمی آهسته به نظر برسد.


در یک خلأ کاملأ خالی، یک ذره‌ی نور که فوتون نامیده می‌شود می‌تواند با سرعت ۲۹۹۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه یا تقریبأ ۱٫۰۷۹ میلیارد کیلومتر بر ساعت حرکت کند. این سرعت خیلی بالاست. هرچند، اگر بخواهید با سیارات دیگر ارتباط برقرار کنید یا به آنها برسید، به ویژه جهان‌های فراتر از منظومه شمسی ما، سرعت نور می‌تواند به طرز نا امیدکننده‌ای آهسته باشد.

برای توصیف قابل فهمِ محدودۀ سرعت کیهان، “جیمز اودونوگ”، دانشمند علوم سیاره‌ای در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا این قضیه را بصورت انیمیشن نشان داد. اودونوگ گفت: «انیمیشن‌های من تمام چیزی که سعی دارم بگویم را به سرعت نشان می‌دهند. وقتی آزمایشاتم را بازبینی می‌کردم از مفاهیم پیچیده‌ای را برای درک این موضوع استفاده کردم.»

اودونوگ گفت که اخیرأ یاد گرفته چگونه این انیمیشن‌ها را بسازد – اولین انیمیشن‌ او برای انتشار اخبار ناسا در مورد حلقه‌های در حال محوِ زحل بود. سپس، او مفاهیم فضایی دیگری که درکشان دشوار بود را به شکل انیمیشن در آورد، از جمله یک ویدیو که سرعت‌های چرخش و اندازه‌های سیارات را نشان می‌دهد. او گفت که یک ویدیو در تویتر میلیون‌ها بار بازدید شد. آخرین تلاش اودونوگ به سه سناریوی سرعت نور می‌پردازد تا نشان دهد که فوتون‌ها با چه سرعتی (به طرز دردناکی آهسته) می‌توانند حرکت کنند.

نور نسبت به زمین با چه سرعتی حرکت می‌کند

یکی از اولین انیمیشن‌های اودونوگ نشان می‌دهد که نور با چه سرعتی به دور زمین می چرخد. اگر زمین ما هیچ جوی نداشت (هوا نور را منکسر کرده و سرعتش را کُند می‌کند)، آنگاه فوتونی که از سطح زمین فرار می‌کرد می‌توانست استوا را تقریبأ ۷٫۵ بار در ثانیه سپری کند. در این نمایش، سرعت نور به نظر نسبتأ سریع است – گرچه در ادامه می بینید که این سرعت چقدر محدود است.

SpeedOfLightSlowNASAanimation

نور با چه سرعتی بین زمین و ماه طی می‌شود

دومین انیمیشن اودونوگ یک قدم بزرگ از زمین دور می‌شود تا به ماه برسد. به طور میانگین، فاصلۀ زمین تا ماه ۳۸۴۴۰۰ کیلومتر است. این یعنی تمام نور ماه که ما مشاهده می‌کنیم ۱٫۲۵۵ ثانیه دیرتر به ما رسیده و یک سفر دایره‌ای بین زمین و ماه با سرعت نور تقریبأ ۲٫۵۱ ثانیه طول می‌کشد.

SpeedOfLightSlowNASAanimationهرچند، این زمانبندی هر روز بیشتر می‌شود، زیرا ماه هر سال ۳٫۸ سانتیمتر از زمین دورتر می‌شود. (ماه از طریق جزر و مدهای اقیانوس، دائمأ انرژی چرخشی زمین را تضعیف می‌کند و مدارش را تا فاصلۀ بیشتری تقویت می‌کند).

نور با چه سرعتی بین زمین و مریخ حرکت می‌کند

سومین انیمیشن چالشی را نشان می‌دهد که بسیاری از دانشمندان به طور روزانه با آن مواجه می‌شوند. وقتی ناسا سعی می‌کند داده‌هایی را از یک سفینه فضایی دانلود کند، مثل کاوشگر اینسایت در مریخ، فقط می‌تواند این کار را با سرعت نور انجام دهد. اجرای عملیات یک فضاپیما در «حالت زنده» خیلی آهسته است، همانند یک خودروی کنترل از راه دور. بنابراین، باید با دقت به پیشنهادات فکر کرد، از قبل آنها را بسته‌بندی کرد و در زمان دقیق و مکان دقیقی در فضا قرار داد تا هدفشان را گم نکنند.

SpeedOfLightSlowNASAanimationسریعترین ارتباط بین زمین و مریخ وقتی صورت می‌گیرد که سیارات در نزدیکترین فاصله تا یکدیگر قرار دارند، رویدادی که بیشترین نزدیکی نامیده می‌شود و تقریبأ هر دو سال یکبار رخ می‌دهد. به طور میانگین، بهترین فاصله تقریبأ ۵۴٫۶ میلیون کیلومتر است. همانطور که کلیپ ۶۰ ثانیه‌ای اودونوگ نشان می‌دهد، ۳ دقیقه و ۲ ثانیه طول می‌کشد تا نور بین زمین و مریخ در بیشترین فاصله حرکت کند. این زمان شش ۶ دقیقه و ۴ ثانیه برای یک سفر دایره‌ای با سرعت نور است. اما به طور میانگین، مریخ ۲۴۰ میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارد – بنابراین میانگین ارتباط یک سفر دایره‌ای تقریبأ ۲۸ دقیقه و ۱۲ ثانیه طول می‌کشد.

هرچه دورتر می‌روید، سرعت نور افسرده‌کننده‌تر می‌شود

مانعِ سرعت محدود نور برای فضاپیمایی مثل افق رویداد که اکنون در فاصلۀ بیش از ۴ میلیارد مایل تا زمین قرار دارد و فضاپیمای ویجر ۱ و ۲ که هریک به فضای میان ستاره‌ای رسیده‌اند، چالش‌برانگیزتر می‌شود. وقتی به خارج از منظومه‌ شمسی نگاه می‌کنید، وضعیت افسرده‌کننده‌تر می‌شود. نزدیکترین سیارۀ فراخورشیدی شناخته شده به نام پروکسیما b تقریبأ ۴٫۲ سال نوری با ما فاصله دارد (فاصله‌ای که تقریبأ ۳۹٫۷ تریلیون کیلومتر است).

هرچند، سریعترین فضاپیمایی که تاکنون به فضا رفته کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا با سرعت ۳۴۲ هزار کیلومتر بر ساعت است؛ و با این سرعت، ۱۳۲۱۱ سال طول می‌کشد تا به پروکیسما b برسد. پروژۀ استارشات “یوری میلنر” میلیاردر روسی یک روش برای حل این مسئله‌ ارائه داده است. این ماموریت چنددهه‌ای سعی دارد یک ماهواره کوچک بسازد و آن را از طریق پرتو لیزر شتاب دهد (به طور ایده‌آل با سرعت برنامه‌ریزی شدۀ ۲۰% از سرعت نور). با این حال، کل این مفهوم هنوز نظری است و  ممکن است بخوبی کار نکند.

فضا به طرز غیرممکنی عظیم است. اگرچه جهان تقریبأ ۱۳٫۷۷ میلیارد سال قدمت دارد، لبۀ آن تقریبأ ۴۵٫۳۴ میلیارد سال نوری در یک جهت فاصله دارد(شعاع جهان) و به دلیل انبساط کیهان در حال افزایش است. این مقدار به حدی بزرگ است که نمی‌توان آن را در یک انیمیشن ساده نشان داد. اگرچه یک نمایش نزدیک بود: این تصویر را هنرمند “پابلو کارلوس بوداسی” ساخت؛ این تصویر نقشه‌های لگاریتمی جهان از پرینستون و تصاویر ناسا را با هم ترکیب می‌کند تا تمام آنها را در یک تصویر بگنجاند.

ترجمه: سحر  الله‌وردی/ سایت علمی بیگ بنگ

۱۳ بهمن ۹۷ ، ۱۷:۲۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
شنبه, ۶ بهمن ۱۳۹۷، ۰۶:۰۶ ب.ظ احمدرضا زارعی
رصد عمومی ماه در شب های زمستان

رصد عمومی ماه در شب های زمستان

چند شبی از شب های زمستان که ماه در وضعیت خوبی بود

به تختجمشید رفتیم و توی اون هوای سرد برای دوستانی که تفریحی از اونجا رد میشدن رصد گذاشتیم

جای همه خالی













۰۶ بهمن ۹۷ ، ۱۸:۰۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
دوشنبه, ۱ بهمن ۱۳۹۷، ۰۸:۴۱ ب.ظ احمدرضا زارعی
برنامه بارش شهابی 23 آذر 97

برنامه بارش شهابی 23 آذر 97

اول از همه عذرخواهی میکنم بخاطر اینکه این مطلب رو بعداز یک ماهو نیم درون وبلاگ قرار میدم
دلیلشم امتحانات دانشگاه بود، ببخشید دیگه


از هفته ها قبل برای این شب جذاب ، برنامه ریزی میکردیم دقیقا 23 آذر ماه 96 توی همین نقطه ای که امسال شهاب ها رو رصد کردیم نشسته بودیم

همون زمین کشاورزی آقا علی در یکی از روستاهای اطراف مرودشت

ساعت 10 بود به محل رسیدیم هوا هم به شدت سرد آتیش روشن کردیم و نشستیم گرم تعریف کردن و خوردن چیپس و پفک شدیم
بارش شهابی بعداز نیمه شب شروع میشد البته چندتا شهابی هم قبل نیمه شد رد شد اما جذاب نبودن


توی اون هوای سرد پای آتیش ، سیب زمینی و چای آتیشی واقعا میچسبید که بچه ها زحمت اونم کشیدن

بعداز خوردن چای و سب زمینی و گرم شدن حسابی نیمه شب فرا رسید و رفتیم یه نقطه تاریک و با آلودگی نوری کمتر

هوا سرد بود زمین شبنم زد و شبنم ها یخ زدن ولی ما گرم تماشایی شهابا بودیم روی زیر راحت دراز کش خیره به اسمون بودیم


دیگه ساعتای 4 صبح شده بود که بچه ها از سرما التماس میکردن که پاشین بریم یه نیم ساعتی الافشون کردیم و آماده رفتن شدیم که با صحنه جذاب و زیبای طلوع سیاره زهره یا ناهید روبرو شدیم واقعا زیبا و پرنور بود


در ادامه عکسای این شب جذاب رو ببینید

البته ، متاسفانه به دلیل نداشتن دوربین نتونستم عکاسی جذاب و خوبی بگیرم تموم عکسا با گوشی موبایل هواوی P9 گرفتم
به همین دلیل توی عکسها رد شهاب ها مشخص نیست

ممنون وقت گذاشتید مطلب رو مطالعه کردید


































۰۱ بهمن ۹۷ ، ۲۰:۴۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
سه شنبه, ۲۵ دی ۱۳۹۷، ۰۴:۲۲ ب.ظ احمدرضا زارعی
عکاسی از طلوع ماه

عکاسی از طلوع ماه

سلام دوستان


امیدوارم حالتون خوب باشه

طلوع ماه واقعا صحنه جذابی هست مخصوصا اگر نزدیک کوه باشید یا یک فضایی که این طلوع رو زیبا تر میکنه
در اینجا چندتا عکس که از طلوع ماه گرفتم براتون روی وبلاگ قرار میدم و در ادامه ببینید

عکس ها رو 29 آذر ماه 97 گرفتم
مکان عکاسی هم نزدیکی مجموعه باستانی تخت جمشید هستش








۲۵ دی ۹۷ ، ۱۶:۲۲ ۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۴ آذر ۱۳۹۷، ۰۳:۰۱ ب.ظ احمدرضا زارعی
کلاس آموزش نجوم در مرودشت

کلاس آموزش نجوم در مرودشت

ادامه کلاس های نجوم در شهر مرودشت
 مدرس : احمدرضا زارعی ( منجم آماتور )

هر تصویر مربوط به یک جلسه از کلاس ها میباشد






۰۴ آذر ۹۷ ، ۱۵:۰۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۷، ۰۷:۲۸ ب.ظ احمدرضا زارعی
تایم لپس عبور ابرها

تایم لپس عبور ابرها

تایم لپسی از گذر ابر ها
فیلم : احمدرضازارعی
موزیک : نواب جلیل





۲۰ آبان ۹۷ ، ۱۹:۲۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۶ آبان ۱۳۹۷، ۰۱:۰۴ ق.ظ احمدرضا زارعی
سیاره های کوتوله

سیاره های کوتوله

در سال ۲۰۰۶ اتحادیه بین المللی نجوم که سازمان مسئول در طبقه بندی اجرام نجومی است، به این نتیجه رسید که طبقه بندی جدیدی برای برخی اجرام منظومه شمسی نیاز است. این کلاس جدید سیارات کوتوله نام گرفت و پلوتون که سیاره نهم و بلاتکلیف منظومه شمسی بود به همراه چهار عضو جدید دیگر به این دسته پیوستند. همه پنج عضو این طبقه از کره ماه کوچک‌ترند و به غیر از سِرِس، همگی در ورای مدار نپتون قرار دارند. برخی از ستاره شناسان انتظار دارند که در منظومه شمسی به تعداد ۵۰ سیاره کوتوله وجود داشته باشد.

سیاره های کوتوله در منظومه شمسی

سیارات کوتوله فعلی عبارتند از:

پلوتون:

https://setareshenas.com/wp-content/uploads/2018/01/Nh-pluto-L-768x768.jpg
تصویر پلوتو از دید وضاپیمای افق های نو

بزرگ‌ترین سیاره کوتوله در سال ۱۹۳۰کشف شد و بیش از ۷۰ سال آن را نهمین سیاره قلمداد می‌کردیم. پلوتون به طور متوسط ۴۰ برابر زمین از خورشید فاصله دارد. کره‌ای است با قطر ۲،۳۷۶ کیلومتر که هر ۲۴۸ سال یک بار به دور خورشید می‌گردد؛ البته هر شبانه روز آن ۶٫۳۹ برابر شبانه روز زمینی است. پلوتون دارای پنج قمر شناخته شده است: چارُون (کارُون یا شارُون)، نیکس، هیدرا، سِربِروس و استوکس؛ که چهار قمر آخر در سال‌های بعد از ۲۰۰۵ کشف شده‌اند. ملاقاتی که کاوشگر افق‌های نو در سال ۲۰۱۵ با آن داشت، دید و دانش ما را از آن دگرگون کرده است.

 

اِریس:

https://setareshenas.com/wp-content/uploads/2018/01/Erisdysnomia2.jpg
تصویر اریس از دید تلسکوپ هابل

در سال ۲۰۰۳ کشف شد و پس از پلوتون، با قطر ۲،۳۲۶ کیلومتر در رتبه دوم قرار دارد. اریس در فاصله میانگین ۶۸ واحد نجومی (یعنی ۶۸ برابر فاصله زمین تا خورشید) مدت۵۵۸ سال زمینی نیاز دارد تا یک دور کامل به گرد خورشید بگردد. مدار اریس در بین سیارات کوتوله، دارای بیشترین زاویه انحراف مداری (۴۴ درجه) با صفحه مداری سیارات است. یک شبانه روز در اریس ۲۵٫۹ ساعت طول می‌کشد و یک قمر به نام دیسنومیا به دنبال خود دارد.

 

هائومیا:

https://setareshenas.com/wp-content/uploads/2018/01/2003-Haumea-moons.jpg
تصویر هائمیا از دید تلسکوپ کک

در سال ۲۰۰۴ کشف شد. این سیاره کوتوله شکلی تخم مرغ مانند دارد که درازترین طول آن در حدود ۲۳۲۲ کیلومتر است. هائومیا به سرعت در حال چرخش است و کوتاه ترین روز را در تمام سیاره های کوتوله دارد، تنها ۳٫۹ ساعت. شعاع مداری آن به طور میانگین ۴۳٫۱   واحد نجومی است که برای تکمیل یک دور در مدار خودش نزدیک به ۲۸۴ سال زمینی به زمان نیاز دارد. این سیاره کوتوله دارای دو قمر، به نام‌های هایاکا و ناماکا است.

 

ماکی ماکی:

https://setareshenas.com/wp-content/uploads/2018/01/Makemake-moon-Hubble-image-L.jpg
تصویر ماکی ماکی از دید تلسکوپ هابل

در سال ۲۰۰۵کشف شده و تنها قمرش (Mk 2) در سال ۲۰۱۵ توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد که هنوز اسم خاصی هم ندارد! ماکی ماکی در فاصله ۴۵٫۷ واحد نجومی از خورشید قرار دارد و برای تکمیل یک دور مداری‌اش به گرد خورشید بیش از ۳۰۹ سال زمان نیاز دارد. شبانه روز آن ۷٫۷ ساعت، و میانگین قطر آن ۱،۴۳۰ کیلومتر است.

 

سِرِس:

https://setareshenas.com/wp-content/uploads/2018/01/Ceres-RC3-L.jpg
تصویر سرس از دید فضاپیمای داون

اولین بار توسط ستاره شناسان در سال ۱۸۰۱ کشف شد و در دسته سیارک‌ها قرار گرفت و با قطر ۹۴۶ کیلومتر به عنوان بزرگ‌ترین سیارک شناخته می‌شد. اما طبق تعریف اتحادیه بین المللی نجوم در سال ۲۰۰۶ در دسته سیاره‌های کوتوله قرار گرفت. سرس کوچک‌ترین و از طرفی نزدیکترین سیاره کوتوله به زمین است چرا که در حوالی کمربند سیارکی قرار گرفته و فاصله آن تا خورشید ۲٫۸ برابر فاصله زمین تا خورشید است. سرس مدارش را در مدت ۴٫۶ سال می‌گردد و هر ۹٫۱ ساعت هم یک بار به دور خودش می‌چرخد. این سیاره کوتوله، هیچ ماه شناخته شده‌ای ندارد. اما به خاطر یافتن آثاری از آب و متان بر سطح آن در سال ۲۰۱۷ هدف پژوهش‌های جدید دانشمندان قرار گرفته است.

۰۶ آبان ۹۷ ، ۰۱:۰۴ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
جمعه, ۴ آبان ۱۳۹۷، ۱۰:۵۲ ب.ظ احمدرضا زارعی
تایم لپس برنامه رصد عمومی ماه

تایم لپس برنامه رصد عمومی ماه


برای مشاهده تایم لپس اینجا کلیک کنید

۰۴ آبان ۹۷ ، ۲۲:۵۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۷، ۱۲:۳۶ ق.ظ احمدرضا زارعی
سحابی ها و انواع آن

سحابی ها و انواع آن

نگاه کردن به سحابی‌ها براستی با احساس شگرفی همراه است. نام “nebulae” از لاتین کلمه‌ی ابر آمده اما سحابی‌ها صرفاً ابرهای حجیمی از غبار، گاز هلیوم و هیدروژن، و پلاسما نیستند. آنها بیشتر خانه‌ی دوران کودکی ستارگان‌اند – منظور محل تولد ستارگان است. برای قرن‌ها، کهکشهان‌های دور با این ابرهای حجیم اشتباه گرفته می شد. متأسفانه این تعریف و توضیح از سحابی‌ها، نیز بسیار سطحی است و ماهیت اصلیشان را بیان نمی کند. از پروسه‌ی ایجاد شدنشان گرفته تا نقششان در تولد ستاره‌ها و سیارات، و تنوعشان، سحابی‌ها همیشه برای بشر رمزآلود و کشف‌ نشده بوده‌اند.

 

نمایی از گرد و غبار سحابی عقاب

مدتی است که دانشمندان و ستاره‌شناسان دریافته‌اند که فضای دوردست، خلأ مطلق هم نیست. در حقیقت این فضاها از گاز و غباری تشکیل شده‌اند که تحت عنوان محیط میان‌ستاره‌ای(ISM) شناخته می شوند. حدودا ۹۹ درصد این محیط از گاز ساخته‌شده، که ۷۵ درصد این گاز هیدروژن و ۲۵ درصد دیگر از گاز هلیوم میباشد.

بخشی از این گازهای میان‌ستاره‌ای از اتم‌ها و مولکول‌های خنثی ساخته‌شده، درحالی که بخش‌های باردار (پلاسما)، مثل یون و الکترون‌ها نیز در این گاز وجود دارند. این گاز بشدت رقیق است و غلظتی حدود یک اتم در هر سانتی‌متر‌مکعب دارد. درمقابل، چگالی اتمسفر زمین حدوداً ۳۰ کوینتیلیون (ده به توان ۱۸) مولکول در هر سانتی‌مترمکعب در سطح دریا میباشد. اگرچه گاز میان‌ستاره‌ای بسیار پراکنده است، ولی در فواصل طولانی میان ستاره‌ها، جرمش افزایش می‌یابد. و گاهی نیروی گرانشی بین اجرام این ابرها به قدری میرسد که ذرات را جمع کند و ستاره‌ها و سیارات را شکل دهد.

شکل‌گیری سحابی‌ها

اساساً سحابی‌ها با رمبش گرانشی بخش‌های مختلف مواد میان‌ستاره‌ای شکل میگیرند. گرانش متقابل باعث ایجاد توده‌ای از مواد شده که به مرور زمان سنگین و سنگین‌تر میشود. براساس این گفته‌ها، ستاره‌ها احتمالاً در دل مواد درهم‌رونده شکل میگیرند که تشعشعات فرابنفش حاصل از یونش باعث شفاف شدن گاز محیط اطراف با طول‌موج قابل رؤیت میشود.

اکثر سحابی‌ها اندازه‌ی بزرگی دارند و قطرشان به صدها سال نوری هم میرسد. اگرچه تراکم سحابی‌ها از محیط‌های اطرافشان کمتر است، با این‌ وجود محیط‌های خلأ روی زمین از سحابی‌ها متراکم‌ترند. در حقیقت، یک ابرسحابی که از نظر اندازه با زمین یکی است، به اندازه تنها چند کیلوگرم جرم خواهد داشت.

طبقه‌‌بندی سحابی‌ها

اجرام آسمانی‌ای که سحابی نامیده‌ شده‌اند، در چهار دسته‌ی اصلی جای‌ میگیرند. اکثر آنها در رده‌ی سحابی‌های نشری قرار میگیرند، بدین معنی که مرزهای مشخصی ندارند. میتوان ‌آن‌ها را براساس رفتارشان با نورمرئی به دو دسته‌ی دیگر تقسیم‌بندی کرد- “سحابی نشری” و “سحابی بازتابی”. سحابی‌های نشری آنهایی هستند که از گازهای یونیزه شده، تشعشعات طیفی خطی منتشر میکنند و اکثر اوقات تحت عنوان منطقه اچ ۲ از آنها یاد میشود چرا که بخش‌های زیادی از آنها از هیدروژن یونیزه‌شده ساخته‌ شده است. در مقابل، سحابی بازتابی نور چشمگیری از خود منعکس نمیکند اما با این‌ وجود بخاطر نزدیکی با ستاره‌ها همچنان پرنور است.

تصویری از انواع سحابی های سیاره نما، تاریک، نشری، بازتابی و ابر نواختری.

 

همچنین دسته‌ای تحت عنوان سحابی تاریک وجود دارد. ابرهای کدر و ماتی‌ که تشعشعات قابل رؤیت ندارند و نه‌ تنها توسط ستاره‌ها هم روشن نمیگردند بلکه مانع رسیدن نور اجرام درخشنده‌ی پشتشان به ما نیز می شوند. مشابه سحابی‌های نشری و بازتابی، سحابی‌های تاریک هم منبع تشعشعات مادون قرمز میباشند که بطور عمده این تشعشعات به‌دلیل حضور گرد و خاک درونشان میباشد.

برخی سحابی‌ها بدلیل انفجار ابرنواخترها پدید می‌آیند، و از این‌ رو دسته‌ی آنها سحابی‌های بازمانده‌ ابر نواختر نامگذاری شده است. در این موارد ستاره‌های کوتاه‌ عمر دچار یک انفجار داخلی در هسته‌هایشان شده و لایه‌های بیرونی خود را پوست‌اندازی میکنند. انفجار مذکور، باقی‌مانده‌ای به شکل جسمی متراکم، یعنی ستاره‌ی نوترونی به‌جای میگذارد – همچنین ابری از گاز و گرد و غبار که توسط انرژی انفجار یونیزه میشود.

شکلی دیگر از سحابی‌ها تحت عنوان سحابی سیاره‌نما شناخته میشود که از ورود یک ستاره کم‌جرم به مراحل آخر عمرش حاصل میگردد. در این سناریو، ستاره‌ها به غول سرخ تبدیل شده و لایه‌های بیرونی خود را به‌سبب تشعشعات هلیومی داخلشان از دست میدهند. زمانی که ستاره بقدر کافی جرم از دست داد، دمایش افزایش یافته و نور اشعه‌ی فرابنفشی ساطع میکند که باعث یونش تمام مواد اطرافش، که خودش کمی قبل‌تر از دست داده بود میشود. این شاخه که خود شامل زیرشاخه‌ای دیگر به اسم سحابی پیش-سیاره‌نما(PPN) میشود، شامل جرمی نجومیست که بخشی کوتاه از عمرش را در ستاره‌ای در حال شکل‌گیری میگذراند. این یک فاز سریع و زودگذر است که شامل اواخر شاخه‌ی عظیم مجانبی(LAGB) و بدنبالش سحابی سیاره‌نماست.

چهار دستۀ مختلف از سحابی‌ سیاره نما

در بازه‌ی شاخه‌ عظیم مجانبی، ستاره بخشی از جرم خود را به‌صورت پوسته‌ی قرص پیرا-ستاره‌ای از گاز هیدروژن از دست میدهد. وقتی این مرحله به پایان رسید، ستاره وارد فاز سحابی پیش-سیاره‌نما شده، که در این مرحله توسط یک ستاره‌ی مرکزی انرژی یافته و در نتیجه شروع به تشعشع مادون قرمز می کند و تبدیل به یک سحابی بازتابی می شود. مرحله‌ی سحابی پیش-سیاره‌نما تاجایی ادامه می‌یابد که دمای ستاره به ۳۰۰۰۰ کلوین برسد، که در این مرحله به اندازه‌ی کافی برای یونیزه کردن گازهای اطرافش گرم شده است.

تاریخ مشاهدات سحابی‌ها

بسیاری از اجرام سحابی‌شکل توسط ستاره‌‌شناسان در عهد گذشته و قرون وسطی مشاهده شده بودند. اولین مشاهده‌ی مکتوب در سال ۱۵۰ میلادی توسط بطلمیوس صورت گرفت که او در کتابش “المجسطی” آورده که متوجه حضور ۵ ستاره شده که شبیه به سحابی هستند. او همچنین متوجه‌ ناحیه‌ای پرنور میان صور فلکی خرس بزرگ (دُبّ اکبر) و برج اسد شد که با هیچ‌ یک از ستاره‌های دیگر مرتبط نبود.

در کتاب صورالکواکب، نوشته شده در سال ۹۶۴ میلادی، ستاره‌شناس ایرانی عبدالرحمان صوفی رازی اولین مشاهده از یک سحابی واقعی را انجام می دهد. عبدالرحمان صوفی، “ابری کوچک” در بخشی از آسمان شب که امروزه میدانیم محل قرارگیری کهکشان آندرومدا است، مشاهده نمود. او همچنین اجرام سحابی دیگری مثل امیکرون بادبان و کولیندر ۳۹۹ را دسته‌بندی و مکتوب کرد.

عبدالرحمان صوفی رازی منجم ایرانی اولین مشاهده از یک سحابی واقعی را به ثبت رساند

در ۴ جولای سال ۱۰۵۴، ابرنواختری که سحابی خرچنگ را پدید آورد، برای ستاره‌شناسان روی زمین قابل مشاهده بود و مشاهداتی مکتوب از سوی منجمان چینی و عرب نیز یافت شده است. البته براساس نقل قول‌هایی، تمدن‌های دیگر موفق به مشاهده‌ی این ابرنواختر شده بودند، اما سند مکتوبی از این مشاهدات در دست نیست.

در قرن ۱۷ پیشرفت تلسکوپ‌ها منجر به مشاهده‌ی اولین سحابی شد. داستان از ۱۶۱۰ شروع می شود جایی که نیکولاس کلود فابری دی پیرسک، ستاره‌شناس فرانسوی مشاهدات خود از سحابی شکارچی را ثبت و ضبط نمود. در ۱۶۱۸ نیز ستاره‌شناس سوئیسی، یوهان باپتیست کایسات نیز موفق به مشاهده‌ی این سحابی گردید. و در سال ۱۶۵۹، کریستیان هویگنس اولین مطالعات دقیق را روی این سحابی انجام داد.

با رسیدن قرن ۱۸، شمار سحابی‌های کشف شده شروع به افزایش کرد و ستاره‌شناسان شروع به تنظیم لیستی از آنها نمودند. در سال ۱۷۱۵، “ادموند هالی” لیستی از ۶ سحابی منتشر نمود – M11, M13, M22, M31, M42 و خوشه کروی امگا قنطورس (NGC 5139) – او نام این سحابی‌ها را در کتابش “گزارشی از چند سحابی و نقاطی شفاف مثل ابرها در میان ستاره‌ها که اخیراً به کمک تلسکوپ کشف گردید” آورده است.

در سال ۱۷۴۶ ژان فلیپ دو شزو لیستی از ۲۰ سحابی ثبت نمود که ۸ تا از آنها تا پیش از آن زمان هنوز کشف نشده بودند. بین سال‌های ۱۷۵۱ و ۱۷۵۳ نیکولاس-لوئی دو لاکای فهرستی از ۴۲ سحابی را منتشر نمود که از روی دماغه امید نیک مشاهده کرده بود. اکثر این سحابی‌ها نیز جدید بودند. در ۱۷۸۱ شارل مسیه فهرستی شامل ۱۰۳ سحابی ارائه کرد (که امروزه تحت عنوان اجرام مسیه شناخته میشوند) اگرچه بعد مشخص شد برخی از آن‌ها کهکشان و دنباله‌دارها بودند.

تصویری از سحابی مسیه ۲۰

شمار سحابی‌های مشاهده و فهرست شده به لطف تلاش‌های ویلیام هرشل و خواهرش کارولاین بسیار گسترش یافت. در سال ۱۷۸۶ آن دو “فهرست ۱۰۰۰ سحابی و خوشه‌های ستاره‌ای جدید”شان را منتشر نمودند، آنها در سال‌های ۱۷۸۶ و ۱۸۰۲ ادامه‌‌ی فهرست را نیز منتشر نمودند. در آن زمان، هرشل معتقد بود که این سحابی‌ها خوشه‌های ستاره‌ای حل‌ نشده‌ای بودند، دیدگاهی که البته او در سال ۱۷۹۰ پس از مشاهده‌ی احاطه‌ی یک ستاره بدست سحابی اصلاح کرد.

در سال ۱۸۶۴ ویلیام هاگینز ستاره‌شناس انگلیسی شروع به دسته‌بندی سحابی‌ها براساس طیف آنها نمود. تقریباً یک‌سوم آن‌ها طیف تشعشعات یک گاز خاص را داشتند (سحابی‌های نشری)، در حالی که دیگر سحابی‌ها از جمله سحابی سیاره نما طیفی پیوسته، مرتبط و وابسته به جرم ستاره‌ها نمایش میدادند. در سال ۱۹۱۲ ستاره‌شناس امریکایی وستو اسلیفر زیر رده‌ی اصلی سحابی بازتابی را پس از مشاهده‌ی یکی بودن طیف سحابی محیط خوشه‌ی پروین با طیف خود خوشه‌ی پروین، به رده‌های سحابی‌ها اضافه نمود. در سال ۱۹۲۲ و در میان مباحثات میان دانشمندان درباره‌ی طبیعت سحابی مارپیچی و اندازه‌ی کیهان، آشکار شده بود که بسیاری از سحابی‌های مشاهده شده در اصل کهکشان‌های مارپیچی بسیار دور بوده‌اند.

در همان سال، ادوین هابل اعلام کرد که تمام سحابی‌ها به‌ نوعی با ستاره‌ها در ارتباطند و روشنایی آنها از نور ستاره‌ها تأمین می شود. از آن پس، تعداد سحابی‌های حقیقی (نه آنهایی که دراصل خوشه‌های ستاره‌ای و کهکشان‌های دور بودند) رشد چشمگیری داشته، و طبقه‌بندی سحابی‌ها به لطف پیشرفت تجهیزات مشاهده‌ای و طیف‌بینی تا حد زیادی اصلاح گردیده است. بطور خلاصه، سحابی‌ها نه تنها نقاط شروع تکامل ستاره‌ها هستند بلکه نقطه‌ی اتمامش نیز میباشند. و از بین تمام اجرام فضایی که کهکشان و کیهان ما را پر کرده‌اند، ابرها و اجرام سحابی های فراوانی یافت خواهند شد که منتظر است تا نسل جدیدی از ستاره‌ها را متولد کنند!

 

منبع : سایت علمی بیگ بنگ

۲۹ مهر ۹۷ ، ۰۰:۳۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۷، ۱۲:۱۸ ق.ظ احمدرضا زارعی
قسمت هفتم آموزش نجوم - تکامل ستارگان

قسمت هفتم آموزش نجوم - تکامل ستارگان

تکامل ستاره، مراحل تحولاتى است که ستاره در طول حیات خود پشت سر مى‌گذارد. در این مسیر طى میلیون‌ها سال

ستاره دچار تحولات اساسى مى‌شود.

مطالعه تکامل ستاره‌ها یا رصد حیات یک ستاره، در حال حاضر غیرممکن است. اغلب تحولات یک ستاره آنقدر کند اتفاق می‌افتند

که قرنها طول می‌کشد به آنها پى ببریم. بنابراین اخترفیزیکدانان تعداد زیادى ستاره (که هر کدام در مرحله خاصى از چرخه حیات

خود هستند) را رصد و به کمک مدلهاى کامپیوترى، ساختار تکامل آنها را شبیه‌سازى مى‌کنند.

 

زندگى ستاره به طور خلاصه به شش دوره تقسیم می‌گردد:

۱- تولد (تراکم موضعی سحابی اولیه)

۲- پیش از بلوغ (مرحله انقباض)

۳- بلوغ (رشته اصلی)

۴- سنین بالا که شامل غول قرمز یا ابرغول است (جرم ستاره تعیین‌کننده است)

۵- مرحله دوران تغییرات

۶- مرحله نهایی که شامل کوتوله سفید – ستاره نوترونی و سیاهچاله است (جرم ستاره تعیین‌کننده است)

http://elmbazar.com/blog/wp-content/uploads/2015/04/%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA-%DB%B2%DB%B9%D9%85-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85-%D8%AA%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86.jpg

تولد یک ستاره



ستارگان  در درون سحابی‌هایی که در اصطلاح به آنها ابر مولکولی می‌گویند متولد می‌شوند. بیشر جرم این ابرها را هیدروژن

تشکیل می‌دهد.

پیش‌ستاره

ساخت یک ستاره با یک ناپایداری گرانشی درون یک سحابی آغاز می‌شود . برای مثال، خورشید از ابری مولکولی که احتمالا

ابعاد آن کمتر از  ۵۰ سال نوری بوده، بوجود آمده است. برخی از منجمان نیز اعتقاد دارند ابعاد این ابر ۳ سال نوری بوده است.

زمانی که چگالی یک ناحیه از ابر به مقدار لازم برسد، به دلیل نیروی گرانشی آغاز به فروپاشی می‌کند. در آغاز، دمای ابر

حدود ۱۰ درجه کلوین است ولی بعد از آن به دلیل انقباض ابر، دمای آن به سرعت افزایش می‌یابد و اگر توده ابر به اندازه‌ای

باشد که دمای مرکزی را همواره افزایش دهد تا به دمای لازم برای آغاز فرآیندهای گرما هسته‌ای برساند، ابر مورد نظر یک ستاره

خواهد شد (حداقل دما برای شروع واکنشهای هسته‌ای، حدود ده میلیون درجه است). اگر جرم توده ابر بین ۰٫۰۰۵ تا ۰٫۰۵ جرم

خورشید باشد دمای هسته مرکزی به دمای لازم برای آغاز واکنشهای هسته‌ای نمی‌رسد وجسم همچنان به انقباض خود ادامه

می‌دهد و چگالی آن زیاد می‌شود. سپس حرارت خود را به فضا  می‌دهد وبالاخره یک جسم سرد‌ِ سرد خواهد شد و به کوتوله

سیاه تبدیل می‌شود. اجسامی که کمتر از ۵ هزارم توده خورشید وزن داشته باشند پس از دادن حرارت خود، مانند یک سیاره

وجسم غیر تابنده و سرد در فضا سرگردان خواهند شد.

پیش‌ستاره از این به بعد به انقباض گرانشی ادامه می‌دهد تا دما و چگالی هسته مرکزی آن به حدی برسد که آغازگر واکنشهای

هسته‌ای پایدار باشد. پیش‌ستاره در این مرحله به حالت کمابیش پایدار ”تعادل هیدرواستاتیکی“رسیده (زمانی که دیگر پیش‌ستاره

منقبض نمی‌شود) و در واقع در این مرحله است که پیش‌ستاره به ستاره تبدیل می‌شود. اگر ابر مولکولی ابتدایی بزرگ باشد، چند

ستاره یا خوشه‌هایی ستاره‌ای بوجود خواهند آمد.

با انقباض بیشتر، دمای سطحی ثابت می‌ماند اما درخشندگی به دلیل کاهش سطح روشنایی کاهش می‌یابد (چون توده کوچک

می شود).

طول زمانی که ستاره برای گذراندن مراحل بالا لازم دارد، بستگی به توده ابر اولیه داشته و هرچه توده ابر بیشتر باشد، پیش‌

ستاره زود تر این مراحل را طی خواهد کرد (این زمان در حد چند ده میلیون سال است).

ایفوگرافیک چرخه عمر خورشید. تولد، بلوغ و مرگ خورشید.

ایفوگرافیک چرخه عمر خورشید. تولد، بلوغ و مرگ خورشید.


رشته اصلی

ستارگان، حدود۹۰ درصد از زندگیشان را صرف آمیختن هیدروژن می‌کنند تا هلیوم را در واکنشهایی با دما و فشار بالا

در نزدیکی هسته تولید کنند. به این مرحله از زندگی ستارگان که صرف هیدروژن‌سوزی می‌شود رشته اصلی

می‌گویند. چنین ستاره‌هایی را که در رشته اصلی جای دارند، ستارگان رشته اصلی می‌نامیم.

با آغاز هیدروژن‌سوزی ستاره، مقدار هیدروژن کاهش می‌یابد و نسبت هلیوم در هسته ستاره همواره افزایش می‌یابد.

به عنوان یک پیامد، برای پشتیبانی از آهنگ همجوشی هسته‌ای مورد نیاز در هسته، دما و درخشندگی ستاره

به آرامی افزایش می‌یابد.

برای نمونه، برآورد شده است که درخشندگی خورشید ازحدود ۵ میلیارد سال پیش، که به رشته اصلی رسید،

تا کنون ۴۰ درصد افزایش یافته است.

هر ستاره، بادی از ذرات (باد ستاره‌ای) را تولید می‌کند که موجب پرتاب پیوسته گاز به سوی بیرون می‌شود. برای

بیشتر ستارگان، اندازه جرمی که بدین‌گونه از دست می‌رود بسیار ناچیز است. برای نمونه، خورشید ما در همه ی

زندگی خود حدود 0.1 درصد از همه جرمش را از دست می‌دهد.

مدت زمانی را که یک ستاره در رشته اصلی می‌گذراند، در اصل، به مقدار سو خت آن و سرعت سوزاندن سوخت

(و به عبارت دیگر،  به مقدار جرم آغازین و درخشندگی آن) بستگی دارد (بر این اساس، برای خورشید، عمر ۱۰

به توان ۱۰ سال را پیش‌بینی می‌کنیم).

ستارگان بزرگ سوختشان را به تندی می‌سوزانند و زندگی کوتاهی دارند. ستارگان کوچک، سوختشان را به آهستگی

می‌سوزانند و چند صد میلیارد سال عمر می‌پایند. در پایان زندگیشان تاریک و تاریک‌تر می‌شوند و در پایان به کوتوله سیاه

بی‌فروغی تبدیل می‌شوند.

به هر روی، اکنون از آنجا که طول عمر چنین ستارگانی بزرگتر از عمر جهان است (۱۳٫۷ میلیارد سال) انتظار وجود چنین

ستاره‌هایی را نداریم.گذشته از جرم، سهم عنصرهای سنگین‌تر از هلیم می‌تواند نقش زیادی در تکامل ستارگان داشته باشد.



نمودار هرتسپرونگ راسل

نمودار هرتسپرونگ راسل  یا نمودار H-R نموداری است که رابطه‌ای بین قدر مطلق, درخشندگی, رده‌بندی, و دمای

موثر ستارگان را به دست می‌دهد. این نمودار در سال ۱۹۱۰ و توسط اینار هرتس‌اشپرونگ و هنری نوریس راسل ایجاد

شده است.


اینفوگرافیکی از نمودار هرتسپرونگ راسل Hertzsprung Russell diagram
نمودار هرتسپرونگ راسل


مرگ ستارگان

مرگ ستارگان با جرم کمتر از خورشید (ستارگان با جرم حداقل ۸۰ برابرجرم سیاره مشتری)

یک ستاره با جرم قابل مقایسه با خورشید، بعد از طی نمودن مراحل قبلی، زمانی که دمای هسته هلیومی

به ۱۰۰ میلیون درجه

رسید، واکنشهای هلیم‌سوز آغاز شده و عناصر کربن و اکسیژن تولید می‌شوند. این مرحله بسیار کوتاه‌مدت و

ناگهانی رخ می‌دهد

(این مرحله با نام جرقه هلیومی شناخته می‌شود). بعد از این مرحله دوباره برون‌داد انرژی ستاره کم شده و

لایه‌های بیرونی شروع

به انقباض به سمت هسته می‌کنند. ستاره کوچکتر، داغتر و تیره‌تر شده و از رشته اصلی فاصله می‌گیرد.

 

مرگ ستارگان با جرم کمتر از ۱٫۴ جرم خورشید

اما ستارگانی مانند خورشید ما (یا هر ستاره دیگر با جرمی تقریبا برابر خورشید) پس از جرقه هلیومی و بنا

به دلایل دیگر، لایه‌های

بالایی خود را منبسط می‌کنند و ستاره وارد فاز غول سرخی می‌شود. خورشید خودمان حدود ۵ میلیارد سال دیگر

زمانی که غولی

سرخ می‌شود چنان بزرگ می‌شود که سیاره  تیر و شاید سیاره ناهید را در بر می‌گیرد! و از این روی زمین از خطر

خواهد جست.

 اما زمین تهی از اقیانوس‌ها و جو خواهد شد چرا که درخشندگی و حرارت خورشید چندین هزار برابر افزایش یافته

است.

بعد از مدتی حجم لایه‌های پف کرده زیاد شده، از ستاره فرار کرده و خود عامل بازتابش نور ستاره می‌شوند. چیزی

که در این مرحله بوجود آمده سحابی سیاره‌ای نام دارد (در حدود ۲۰ درصد جرم ستاره می‌تواند در این مرحله از ستاره

فرار کند). این سحابیِ ایجاد شده حول ستاره، با سرعت زیادی گسترش می‌یابد و دارای عمری در حدود ۱۰۰ هزار سال

خواهد بود. با گذشت زمان اجزاء

تشکیل‌دهنده سحابی در میان ابرهای متفرقه آسمان محو می‌شود. اما درون هسته دیگر دما به حد مناسب برای

واکنشهای کربن‌سوز واکسیژن‌سوز نمی‌رسد وستاره منبع اصلی انرژی خود را ازدست می‌دهد..

سحابی حلقه M57 ملقب به "چشم خدا (EYE OF GOD)"

سحابی حلقه M57 ملقب به “چشم خدا (EYE OF GOD)”. این نمونه ای از یک سحابی سیاره ای (یا همان سحابی سیاره نما)

است.


در صورتی که جرم هسته باقیمانده کمتر از ۱٫۴ جرم خورشید باشد، با افزایش فشار درون هسته (فشار تبهگنی الکترونی)

هسته به یک ستاره از نوع کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. کوتوله‌های سفید، سرانجام، پس از گذشت زمانی طولانی به ”کوتوله‌های

سیاه“بی‌نور وکم فروغی تبدیل می‌شوند.

 

مرگ ستارگان با جرمی بیشتر از ۱٫۴ جرم خورشید

در هنگام مرحله هلیوم‌سوزی، ستارگان بسیار پرجرم با جرمی بیشتر از ۹ برابر جرم خورشیدی، به شکل ابَرغول‌های سرخ ظاهر

می‌شوند. یک بار که این سوخت در هسته به پایان رسید، آنها می‌توانند به گداختن عنصرهای سنگین‌تر از هلیوم بپردازند. تا

زمانی که فشار و دما برای گداخت کربن کافی باشد، هسته منقبض می‌شود. این  روند با سوزاندن اکسیژن، نئون، سیلیکون، و

سولفور و….. ادامه می‌یابد. نزدیک به پایان زندگی ستاره، گداخت می‌تواند در طی یک دنباله از پوسته‌های اطراف هسته درون ستاره

رخ دهد.

هر پوسته عنصری متفاوت را می‌گدازد، به این ترتیب که در پوسته‌ی بیرونی ”هیدروژن“، در پوسته ی درونی‌تر ”هلیوم“ و در

پوسته‌های درونی‌تر از آن عنصرهای دیگر در واکنشهای هسته‌ای شرکت کرده وانرژی تولید می‌کنند.

گام پایانی واکنشهای هسته‌ای زمانی فرا می‌رسد که ستاره تولید آهن را آغاز می‌کند. از آنجا که اتم‌های آهن بسیار

مقیدتر از اتم‌های هر عنصر سنگین‌تر دیگر هستند، اگر هم‌جوشی کنند هیچ انرژی‌ای را آزاد نخواهند کرد و این روند، به

طور وارون، مصرف‌کننده  انرژی خواهد بود. همچنین از آنجا که آنها بسیار مقیدتر از همه‌ی اتم‌های سبک‌تر هستند، نمی‌توانند

توسط شکافت هسته‌ای انرژی آزاد کنند. ستارگان بسیار پر جرم و به نسبت پیر، هسته‌ای از آهن راکد را در مرکزشان انباشته

می‌کنند. عنصرهای سنگین‌تر

در این ستاره‌ها می‌توانند راهشان را تا سطح فراهم آورند و چنان باد ستاره ای متراکمی دارند که جو بیرونی را می‌افشاند.

در این ستاره‌های بزرگ، تا زمانی که هسته آهنی بسیار بزرگ شود (بیش از ۱٫۴ جرم خورشیدی) و نتواند جرم بیشتری را

نگهداری کند،

همجوشی ادامه می‌یابد. در این زمان ناگهان هسته فرو می‌ریزد، به گونه ای که الکترون‌های آن با پروتون‌ها ترکیب شده و

نوترون‌ها و نوترینوها شکل می‌گیرند. ضربه موج به وجود آمده از این رُمبش ناگهانی، موجب انبساط بقیه ستاره به شکل یک

انفجار  ابَرنواختری می‌شود.

ابرنواخترها آنچنان

درخشان هستند که شاید از کهکشانی که در آن هستند درخشش بیشتری را به نمایش بگذارند. در گذشته، هنگامی که ظهور

ابرنواخترها در راه شیری رخ می‌داده است مشاهده‌گرها نام ”ستارگان نو“ را به آنها می‌دادند، چرا که پیش از آن در این نقاط نبودند.

بیشتر ماده درون ستاره با انبساط ابرنواختری به بیرون پرتاب می‌شود (و سحابی‌هایی مانند سحابی خرچنگ را شکل می‌دهد)

و آنچه می‌ماند یک ستاره نوترونی است.

M1 سحابی خرچنگ Crab Nebula

سحابی خرچنگ باقیمانده یک واقعه ابر نو اختری است. برای مشاهده تصویر در ابعاد بزرگتر، بر روی آن کلیک کنید.




مرگ ستارگان بسیار سنگین (بیشتز از ۴۰ برابر جرم خورشید)

ترکیب مواد تشکیل دهنده یک ستاره با جرم زیاد. هسته مرکزی آهن(Fe) لایه های بعدی به ترتیب سلیکون(Si)،
اکسیژن(O)، نئون(Ne)، کربن(C) ، هلیوم(He) و لایه بیرونی هیدروژن(H).


در مورد بزرگترین ستاره‌ها اگر بعد از انفجار ابرنواختری جرم ستاره باقیمانده، بیشتر از ۴۰ برابر جرم خورشید باشد،

حتی فشار تبهگنی نوترونی هم نمی‌تواند موجب توقف انقباض گرانشی شده، ستاره در هم فرو می‌ریزد و یک

سیاهچاله بوجود خواهد آمد.

تفسیر سیاهچاله‌ها در فیزیک نیوتنی امکان‌پذیر نیست بلکه باید از روابط فیزیک کوانتومی به همراه قوانین نسبیت استفاده

کرد.

لایه‌های بیرونی پرتاب شده ستاره‌های در حال مرگ، دربردارنده عنصرهای سنگینی هستند که می‌توانند در طی تشکیل

ستارگان نو بازیابی شوند. این عنصرهای سنگین اجازه تشکیل سیاره‌های سنگی را می‌دهند. برون‌ریزی مواد از

ابرنواخترها

و بادهای خورشیدی ناشی از ستاره‌های بزرگ، نقشی بنیادین در شکل‌دهی محیط میان ستاره‌ای و ایجاد منظومه‌های

سیاره‌ای بازی می‌کنند. گفتنی است عناصر سنگین‌تر از آهنی که در زمین و اطراف خود می‌بینیم تنها به دنبال انفجارهای

پرانرژی ابرنواختری شکل گرفته‌اند.

 


۲۹ مهر ۹۷ ، ۰۰:۱۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
دوشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۷، ۰۹:۱۵ ب.ظ احمدرضا زارعی
برگزاری دوره آموزش رایگان نجوم در مرودشت

برگزاری دوره آموزش رایگان نجوم در مرودشت

با آغاز فصل تحصیل و ماه مهر من هم تصمیم گرفتم توی شهر مرودشت علاقمندان به نجوم رو جمع کنم

و یک کلاس آموزشی برای این علاقمندان به صورت رایگان برگزار کنم

این کلاس ها با همکاری بسیج دانشجویی و آموزشگاه دخترانه سما مرودشت در حال برگزاری هست
در این کلاس ها مطالب مرتبط با نجوم پایه و مفاهیم ساده رو تدریس میکنم

جا داره تشکر کنم از  آقای خالقی عزیز و امید منوچهری دوست خوبم که در برگزاری این کلاس زحمت کشیدند
همچنین از مجموعه بسیج دانشجویی و مجموعه آموزشی دخترانه سما












۲۳ مهر ۹۷ ، ۲۱:۱۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
دوشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۷، ۰۸:۲۰ ب.ظ احمدرضا زارعی
قسمت ششم آموزش نجوم - قدر ستاره ها

قسمت ششم آموزش نجوم - قدر ستاره ها

قدر ستاره ها – قدر ظاهری

اولین بار «ابرخس» منجم یونانی ستارگان آسمان را به ۶ دسته از لحاظ روشنایی تقسیم کرد. پرنورترین‌ها قدر یک

و کم‌نورترها قدر بزرگ‌تر داشتند. قدر ششمی‌ها کم نورترین اشیا قابل مشاهده توسط بشر با چشم غیر مسلح بودند.

این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب «المجسطی» آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.

«ویلیام هرشل» متوجه شد که ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه

شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم می‌باشند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر

با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه در درخشندگی تفاوت دارد.

قدر ظاهری (Apparent magnitude) یا قدر دیدگانی، مقیاسی عددی از درخشنده دیده شدن ستارگان بر روی زمین است.

هرچه عدد آن کمتر باشد روشنایی ستاره بیشتر است. قدر ظاهری بطور لگاریتمی با درخشندگی ستاره ارتباط دارد.

قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.

قسمت ششم دوره ابتدای نجوم | قدر

قسمت ششم دوره ابتدای نجوم | قدر

قدر سماک رامح یعنی پرنورترین ستاره صورت فلکی عوا تقریبا برابر صفر است. سیاره زهره قدری در حدود ۴- است در اینصورت

روشنایی سیاره زهره ۲٫۵۴ است.

یک ستاره از قدر ۱-  به ترتیب زیر  نسبت به قدرهای دیگر روشنای‌اش بیشتر است:

فرمول مقایسه روشنایی دو ستاره با یکدیگر

بیایید کمی فرمولی صحبت کنیم، اگر بخواهیم روشنایی دو ستاره را باهم مقایسه کنیم، در حالی که قدر آنها را

داشته باشیم کار خیلی راحتی را درپیش خواهیم داشت. در این مثال روشنایی ظاهر خورشید را با ماه مقایسه

می‌کنیم. قدر ظاهری خورشید ۲۶٫۷۴- و قدر ظاهری ماه ۱۲٫۷۴- است:

یک ستاره از قدر 1- به ابن ترتیب نسبت به قدر های دیگر روشنای اش بیشتر است

 

 

 

پس روشنایی ظاهری خورشید ۳۹۸۰۴۸ برابر ماه است.

 

قدر ستاره ها – قدر مطلق

قدر ظاهری به فاصله ناظر تا جسم وابسته‌است برای این که مقیاسی داشته باشیم که از فاصله مستقل باشد

قدر مطلق را تعریف می‌کنیم. قدر مطلق مقیاسی از درخشندگی ستاره می‌باشد.

قدر مطلق به صورت قدر ظاهری جسمی در فاصله ۱۰ پارسکی ناظر تعریف می‌شود. یعنی جرم آسمانی را

به فاصله ۱۰ پارسکی می‌بریم و از آنجا به آن نگاه می‌کنیم. قدر ظاهری خورشید برابر ۲۷- است در حالی که

قدر مطلق آن ۴٫۳+ است. قدر ظاهری را با M نشان می‌دهند.

بیایید چند مثال را بررسی کنیم تا مفهوم قدر مطلق را بیشتر متوجه شویم:

به جدول زیر نگاه کنید و گزینه درست را انتخاب کنید.

جدول سوال در مورد قدر

قدر مطلق شعرای یمانی برابر  ۲-  است یا ۱٫۴۵+؟

با توجه به جدول چون فاصله این ستاره برابر ۹ سال نوری است لذا برای بدست آوردن قدر مطلق باید ستاره را

به فاصله ۱۰ پارسکی برد و فاصله آن دورتر از الان خواهد شد. پس روشنایی آن کمتر خواهد شد و ۱٫۴۵+ درست است.

…قدر مطلق سهیل برابر  ۰٫۵-  است یا ۳٫۱-؟

چون فاصله‌اش تا ما برابر ۳۰ پارسک است وقتی به ۱۰ پارسکی آورده شود پرنورتر دیده خواهد شد. لذا ۳٫۱- درست است.

…قدر ظاهری سماک رامح برابر  ۰٫۰۶-  است یا ۰٫۴؟

چون قدر مطلق سماک رامح در فاصله ۱۰ پارسکی برابر ۰٫۳- است و فاصله آن ۳۶ سال نوری یعنی حدود ۱۱ پارسک است،

لذا قدر ظاهری آن کمتر خواهد بود. یعنی قدر ظاهری این ستاره برابر ۰٫۰۶- است.

 

با داشتن فاصله و یکی از دو قدر (قدر مطلق یا ظاهری) میتوان قدر مجهول دوم را به راحتی با استفاده از فرمول زیر بدست آورد:

فرمول یک

 

در این فرمول M قدر مطلق، m قدر ظاهری و P فاصله بر حسب پارسک است.

مثلا قدر ظاهری سهیل برابر ۰٫۷۲- و فاصله ی آن برابر ۳۰ پارسک است پس:

فرمول دو

 

 

 

لذا قدر مطلق سهیل برابر  -۳٫۰۷ است.

در پایان می‌توانید در تصویر زیر، قدر مجموعه‌ای از مهمترین اجرام آسمانی را مشاهده کنید.

قدر مجموعه ای از مهمترین و معروفترین اجرام آسمانی

قدر مجموعه ای از مهمترین و معروفترین اجرام آسمانی

 

منابع:

منبع عکس، منبع عکس

۲۳ مهر ۹۷ ، ۲۰:۲۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
دوشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۷، ۰۸:۱۱ ب.ظ احمدرضا زارعی
عکاسی از سیاره زحل و مشتری

عکاسی از سیاره زحل و مشتری




۲۳ مهر ۹۷ ، ۲۰:۱۱ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
جمعه, ۲۰ مهر ۱۳۹۷، ۰۹:۰۰ ب.ظ احمدرضا زارعی
قسمت پنجم آموزش نجوم - فواصل نجومی

قسمت پنجم آموزش نجوم - فواصل نجومی

فواصل نجومی

مسلما ما در  روی زمین برای اندازه گیری مسافت ها، از  سانتی متر، متر و کیلومتر استفاده می کنیم 

اما به دلیل طو لانی بودن مسافت ها در  دنیای نجوم بکار بردن این یکاها کمی مشکل است. منجمان

برای رفع این مشکل سه یکای جدید معرفی نموده اند تا فواصل نجومی را بر اساس آنها اندازه‌گیری کنند.


واحد نجومی

به فاصله ی متوسط زمین تا خورشید، یک واحد نجومی گفته می شود. این فاصله تقریبا برابر ۱۴۹٫۶ میلیون کیلومتر

است و آن را با Au نشان می دهند.

۱Au=149،۵۹۷،۸۷۰،۶۹۱ m

معمولا فواصل سیارات و در کل فاصله ها در منظومه شمسی را برحسب واحد نجومی بیان می کنند مانند:

فاصله زحل تا خورشید ۹٫۵۴ واحد نجومی است. یعنی فاصله زحل تا خورشید برابر :

معادله بدست آوردن فاصله زحل تا خورشید

نحوه بدست آوردن فاصله زحل تا خورشید با یکای واحد نجومی

 

 

 

 

 

 

 

فاصله سیارات از خورشید بر حسب AU

فاصله سیارات از خورشید بر حسب واحد نجومی (AU)

 

سال نوری

می دانیم که سرعت نور در خلا تقریبا برابر ۳۰۰ هزار کیلوتر بر ثانیه است یعنی در یک چشم زدن ما و در یک ثانیه نور می تواند

حدود هشت دور زمین بچرخد. شاید کمی عجیب به نظر برسد اما نور در یک چشم بر هم زدن ما فاصله زمین تا ماه را طی

می کند یعنی در مدت ۱٫۳ ثانیه اگر سرعت نور داشتید می توانستید به ماه سفر کنید، به عبارت بهتر در کمتر از سه سوت

(سه ثانبه) از زمین به ماه می رفتید و بر می گشتید!

به مسافتی که نور می تواند در یک سال طی کنند یک سال نوری می گویند و یکی از مهمترین فواصل نجومی محسوب می‌شود.

سال نوری را با Ly نشان می دهند و یک سال نوری برابر است با:

۱Ly = 63240Au

۱Ly = 9460000000000000km

فاصله نزدیکترین ستاره به ما یعنی آلفای قنطورس برابر ۴٫۳ سال نوری است یعنی:

۴٫۳Ly = 40670000000000000km

می توانید بینید که حتی بیان کردن فاصله نزدیکترین ستاره به ما با  یکای کیلومتر چقدر دشوار است. من به نوبه خودم از دانشمندان

متشکرم تا یکای سال نوری را معرفی کردند چون واقعا نوشتن و بخصوص خواندن فواصل بین ستاره به کیلومتر بسیار مشکل

است و فکر می کنم برای خواندنش نیاز داشتیم چند واحد اضافه تر در دانشگاه پاس کنیم! شما سعی کنید این عدد را بخوانید: ۴۰۶۷۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰

 

صرفا جهت اطلاع

در این تعریف سال نوری ، دو عامل سرعت نور در خلاء و مدت زمان یک سال دخالت دارند. در حال حاضر، مدت زمان دقیق

سال که باید برای محاسبه مقدار سال نوری استفاده شود، به صورت بین‌المللی تعریف نشده است و تنها توصیه‌نامه‌ای مبتنی

بر استفاده از سال رومی (یولیانی) توسط اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی ارائه شده است.

بر مبنای این توصیه‌نامه، یک سال برابر است با ۳۶۵.۲۵ روز که هر روز معادل ۸۶،۴۰۰ ثانیه می‌باشد، که با احتساب

تعریف سرعت نور به مقدار ۲۹۹،۷۹۲،۴۵۸ متر بر ثانیه، مقدار مسافت سال نوری معادل ۹،۴۶۰،۷۳۰،۴۷۲،۵۸۰،۸۰۰ متر خواهد بود.

به دلیل استاندارد نبودن تعریف سال، در کارهای دقیق و تخصصی نجومی، کمتر از این واحد استفاده می‌شود و واحد پارسک

ترجیح داده می‌شود. اما در کاربردهای عمومی، سال نوری بیشتر به کار می‌رود که گاهی با فرض هر سال معادل ۳۶۵ روز

و سرعت نور معادل ۳۰۰،۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه، مقدار سال نوری را تقریباً برابر با ۱۰۱۵ × ۹.۴۶۱ متر می‌گیرند.

 

پارسک

اگر یک مثلث داشته باشیم که قاعده آن برابر ۱Au، یعنی برابر ۱۵۰ میلیون کیلومتر باشد، و اینقدر مثلث را بزرگ

اختیار کنیم تا زاویه راس آن برابر یک ثانیه قوسی باشد آنگاه طول ارتفاع مثلث برابر یک پارسک است.

تعریف پارسک

تعریف پارسک

به عبارت دیگر پارسک فاصله‌ای است که اختلاف منظر خورشید مرکزی یک جسم آسمانی مانند ستاره، برابر

یک ثانیه قوسی دیده شود. در واقع فاصله‌ای که از آن فاصله، شعاع مدار زمین که برابر یک واحد نجومی است،

برابر یک ثانیه قوس دیده شود.

یک پارسک برابر ۳٫۲۶ سال نو.ری است با این حساب فاصله نزدیک ترین ستاره به ما برابر: Ly4.3، یا Pc1.31 است.

پارسک را به اختصار با Pc نمایش می دهند.

معادله بدست آوردن پارسک

معادله بدست آوردن پارسک


نام پارسک از هم‌آمیزی بخش‌هایی از دو واژه Parallax (اختلاف منظر) و Arc Second (ثانیه قوسی) درست شده است.

۲۰ مهر ۹۷ ، ۲۱:۰۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
پنجشنبه, ۵ مهر ۱۳۹۷، ۰۳:۱۶ ب.ظ احمدرضا زارعی
قسمت چهارم آموزش نجوم | صورت های فلکی

قسمت چهارم آموزش نجوم | صورت های فلکی

صورت های فلکی

صورت‌فلکی (پیکر آسمانی) مجموعه‌ای از ستاره‌ها است که از دیدگاه زمینی به شکل خاصی تشبیه و نام‌گذاری شده‌ است. در واقعیت سه‌بعدی، ستارگان یک صورت فلکی لزوماً به هم نزدیک نیستند و ربطی به هم ندارند. قرار دادن آنها در یک مجموعه صرفاً به خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای آسمانی از نظر نشانی‌دهی و تهیه نقشه‌های آسمان مفید است.

اینفوگرافیک طرح کلی صورت های فلکی آسمان در طول سال

در اینفوگرافیک فوق می‌توانید نمایی از کلیه صورت فلکی‌های موجود در آسمان نیمکره شمالی و جنوبی در زمان‌های مختلف سال را مشاهده کنید. چنانچه بتوانیم نسخه‌های با کیفیت‌تر از این اینفوگرافیک را پیدا کنیم، شاید در آینده آن را ترجمه کرده و در بلاگ بگذاریم. اینفوگرافیک‌ها، کاتالوگ‌ها، دستگاه‌ها، نرم‌افزارها و کتابچه‌های متفاوتی برای آشنایی و کار راحت‌تر با صورت فلکی‌های آسمان ایجاد شده‌اند

 

ستاره قطبی

ساکنان نیمکره شمالی از دیرباز ستاره‌ای را می‌شناسند که تشخیص حرکت آن بسیار دشوار است. این ستاره که به نام «جَدی» شناخته میشود، تقریبا در راستای قطب شمال زمین واقع است. امتداد محور چرخش زمین به طرف قطب شمال آسمان، بسیار نزدیک این ستاره است. راستای محور چرخش زمین همواره ثابت نیست، بلکه مانند راستای محور یک فرفره، به آرامی تغییر می‌کند و بنابراین مکان ستاره قطبی نیز در آسمان تغییر می‌کند. ۱۳۰۰۰ سال بعد راستای محور زمین در تمامی آسمان از ستاره نسر واقع می‌گذرد. ۲۵۸۰۰ سال بعد باز هم راستای محور زمین از ستاره جدی می‌گذرد.

راهنمای پیدا کردن ستاره قطبی در آسمان

راهنمای پیدا کردن ستاره قطبی در آسمان



ستارگان دور قطبی

عده‌ای از ستارگان نزدیک به قطب آسمان ، هیچگاه طلوع و غروب نمی‌کنند، بلکه همواره در بالای افق دیده می‌شوند.

اینها را ستارگان دور قطبی می‌نامند. با چرخش زمین به دور محور خود ، ستارگان دایره‌هایی به مرکز قطبهای آسمان

رسم می‌کنند. یکی از راههای جالب توجه برای نشان دادن این دایره‌ها ، عکسبرداری با زمان نوردهی بیشتر است.

اگر دوربین عکاسی را متوجه آسمان کنیم و دهانه نورگیر آن را مدت زمان بیشتری باز نگه داریم، مسیر دایرهای شکل

ستارگان را برعکس خواهیم دید.

 

مسیر حرکت ستارگان قطبی

عده ستارگان دور قطبی در هر حال ، به عرض جغرافیایی بستگی دارد. از آنجا که ستارهی قطبی همواره در بالای

قطب شمال زمین است، ناظر ساکن قطب، همواره این ستاره را در بالای سر خود خواهد دید. در نظر او همه ستارگان

در مسیرهای دایره‌ای به دور ستاره قطبی می‌گردند و هیچ یک طلوع و غروب ندارند! برعکس، ناظری که در استوا است،

ستارهی  قطبی را در افق شمالی خود می‌بیند. در نظر او هیچ ستاره‌ای دور قطبی نیست و همه آنها طلوع و غروب

می‌کنند. اگر این ناظر به طرف شمال حرکت کند، هر چه از استوا دورتر شود، ستاره قطبی را از افق بالاتر خواهد دید.

عکس رد ستاره از عکاسی به نام جاستین نگ

عکس رد ستاره از عکاسی به نام جاستین نگ


منبع : سایت علم بازار


۰۵ مهر ۹۷ ، ۱۵:۱۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۲۸ مرداد ۱۳۹۷، ۱۰:۵۱ ق.ظ احمدرضا زارعی
عکس های غروب خورشید 25 مرداد ماه و ماه درکنار سیاره ناهید

عکس های غروب خورشید 25 مرداد ماه و ماه درکنار سیاره ناهید

عکس هایی زیبا از غروب خورشید در مرودشت

و مقارنه ماه و سیاره ناهید
عکس : احمدرضا زارعی


همچنین میتوانید برای مشاهده و دانلود تایم لپس غروب خورشید اینجا کلیک کنید












همچنین میتوانید برای مشاهده و دانلود تایم لپس غروب خورشید اینجا کلیک کنید

۲۸ مرداد ۹۷ ، ۱۰:۵۱ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
شنبه, ۲۷ مرداد ۱۳۹۷، ۱۲:۳۹ ب.ظ احمدرضا زارعی
رصد بارش شهابی برساوشی مرداد 1397 در مرودشت

رصد بارش شهابی برساوشی مرداد 1397 در مرودشت

باز هم بارش شهابی
یکی از زیبا ترین رویدادهای نجومی بارش شهابی هست
مخصوصا بارش شهابی برساوشی که در وسط تابستان میشه اونو رصد کرد
و خیلی راحت میتونید شب تا صبح زیر نور ستاره ها بشینید
نه ابری هست نه هوای سرد
امسال با همراهی جمعی از اعضای کانون نجوم بسیج دانشجویی و منجمان آماتور مرودشت  تا صبح به دیدن شهاب ها و بررسی آسمان شب پرداختیم
ساعت 9 شب بود که به مکان مورد نظر که نزدیک به منزل دوست عزیز و منجم ، محمد شیروانی بود رسیدیم
بعداز صرف شام به رصد سیارات و خوشه های ستاره ای و آسمان شب پرداختیم
چند شهابی هم دیده شد اما هنوز زود بود
بلاخره صبر صورت فلکی برساوش تموم شد و طلوع کرد
با طلوع این صورت فلکی تعداد بیشتری شهاب میتونستیم ببینیم با طلوع خوشه پروین جذابیت آسمان بیشتر شد
خوشه پروین و آندرومدا هم رصد کردیم دوباره برگشتیم سروقت شهاب دیدن ، هرچه به صبح و طلوع خورشید نزدیک میشدیم شهاب های بیشتر و بزرگتری میدیدیم
تا اینکه با طلوع سحابی جبار اسمون هم کم کم  روبه روشنی کامل رفت
بلاخره صبح شد
صبحانه هم جای همه خالی کره و پنیر و تخم مرغ محلی خوردیم که واقعا عالی بود
در ادامه چند عکس از برنامه ببینید






































۲۷ مرداد ۹۷ ، ۱۲:۳۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
سه شنبه, ۹ مرداد ۱۳۹۷، ۱۲:۴۹ ق.ظ احمدرضا زارعی
رصد طولانی ترین ماه گرفتگی قرن 21 در مرودشت

رصد طولانی ترین ماه گرفتگی قرن 21 در مرودشت

درحالی که تمام گروه های نجومی در سراسر ایران خودرا برای رصد ماه گرفتگی 5مرداد ماه در کویر و آسمانی دور از آلودگی نوری آماده میکردند
گروه منجمان آماتور مرودشت با همکاری بسیج دانشجویی و باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه ازاد اسلامی مرودشت
در حال آماده سازی برنامه ای برای عموم مردم شهر مرودشت در بوستان ملت بودند
برنامه ماه گرفتگی 5 مرداد ماه  در شهر مرودشت با استقبال بسیار گرم مردم روبرو شد
همین موضوع باعث شد برنامه یک ساعت زودتر از وقت تعیین شده برگزار گردد
برنامه با تلاوت ایات قران کریم و سرود جمهوری اسلامی آغاز شد
و پس از خوش آمدگویی با توضیحات احمدرضا زارعی ، مسئول کانون نجوم بسیج دانشجویی و گروه منجمان آماتور در مورد این کانون و گروه و اهداف آن ادامه یافت
سپس خانم مریم فارسی توضیحاتی درمورد چگونگی این رویداد زیبا به مردم شریف مرودشت ارائه داد

و پس از آن  آقای مسلم شیروانی توضیحاتی درمورد تشکیل زمین و ماه ارائه دادند

این برنامه در هر قسمت با پخش کلیپ های آموزشی مرتبط همراه بود

با تشکر و قدردانی از آقای ابوذر اکبر زاده و آقای خالقی مجری برنامه

و همچنین مجتمع آموزشی دخترانه سما

و تشکر ویژه از اعضای گروه منجمان آماتور مرودشت: احمدرضا زارعی/امیدمنوچهری/محمد مهدی طهماسبی/علی زارع/محمد شعبانی/هستی رعیت پیشه/مریم فارسی/مرضیه طهماسبی/ راضیه خدادادی


هرگونه کپی برداری از فعالیت های گروه منجمان آماتور مرودشت پیگرد قانونی دارد



عکسی از آماده سازی بوستان ملت برای برنامه ماه گرفتگی 5 مردادماه







معرفی گروه منجمان آماتور توسط احمدرضا زارعی





توضیحات مریم فارسی درمورد ماه گرفتگی





تصاویری از برنامه ماه گرفتگی








تصاویری از ماه گرفتگی 5مرداد ماه97







۰۹ مرداد ۹۷ ، ۰۰:۴۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۳۱ تیر ۱۳۹۷، ۰۸:۰۱ ب.ظ احمدرضا زارعی
هفته جهانی نجوم1397

هفته جهانی نجوم1397

عکس هایی از برنامه های منجمان آماتور مرودشت در هفته جهانی نجوم ( اوایل اردیبهشت ماه 97 )
و فعالیت های این گروه در هفته بزرگداشت مرودشت




















۳۱ تیر ۹۷ ، ۲۰:۰۱ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۳۱ تیر ۱۳۹۷، ۰۷:۳۹ ب.ظ احمدرضا زارعی
ماه گرفتگی 11 بهمن 96

ماه گرفتگی 11 بهمن 96

ماه گرفتگی 11 بهمن 1396
این ماه گرفتگی از شهر مرودشت به صورت جزئی دیده شد

تشکر میکنیم از همه دوستانی که در سرمای زمستان همراه ما بودند

و عذر خواهی میکنم به این دلیل که عکس های این برنامه رو پس از چندین ماه انتشار دادم










۳۱ تیر ۹۷ ، ۱۹:۳۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی
يكشنبه, ۳۱ تیر ۱۳۹۷، ۰۷:۱۳ ب.ظ احمدرضا زارعی
عکاسی از ماه و سیارات

عکاسی از ماه و سیارات

عکس هایی از خورشید و ماه و سیارات مشتری و زحل در تیر ماه 1397

عکاس : احمدرضا زارعی



طلوع ماه

عکس با دوربین کنون sx50 گرفته شده




ماه و سیاره ناهید



غروب خورشید
عکس با دوربین کنون SX50 گرفته شده




سیاره زحل
عکس با تلسکوپ 6 اینچ نیوتونی و دوربین موبایل 5 مگاپیکسل گرفته شده





سیاره مشتری

عکس با تلسکوپ 6 اینچ نیوتونی و دوربین موبایل 5 مگاپیکسل گرفته شده

۳۱ تیر ۹۷ ، ۱۹:۱۳ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
احمدرضا زارعی