صورت های فلکی
صورت‌فلکی (پیکر آسمانی) مجموعه‌ای از ستاره‌ها است که از دیدگاه زمینی به شکل خاصی تشبیه و نام‌گذاری شده است. در واقعیت سه‌بعدی، ستارگان یک صورت فلکی لزوماً به هم نزدیک نیستند و ربطی به هم ندارند. قرار دادن آنها در یک مجموعه صرفاً به خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای آسمانی از نظر نشانی‌دهی و تهیه نقشه‌های آسمان مفید است.
در اینفوگرافیک فوق می‌توانید نمایی از کلیه صورت فلکی‌های موجود در آسمان نیمکره شمالی و جنوبی در زمان‌های مختلف سال را مشاهده کنید. چنانچه بتوانیم نسخه‌های با کیفیت‌تر از این اینفوگرافیک را پیدا کنیم، شاید در آینده آن را ترجمه کرده و در بلاگ بگذاریم. اینفوگرافیک‌ها، کاتالوگ‌ها، دستگاه‌ها، نرم‌افزارها و کتابچه‌های متفاوتی برای آشنایی و کار راحت‌تر با صورت فلکی‌های آسمان ایجاد شده‌اند
ستاره قطبی
ساکنان نیمکره شمالی از دیرباز ستاره‌ای را می‌شناسند که تشخیص حرکت آن بسیار دشوار است. این ستاره که به نام «جَدی» شناخته میشود، تقریبا در راستای قطب شمال زمین واقع است. امتداد محور چرخش زمین به طرف قطب شمال آسمان، بسیار نزدیک این ستاره است. راستای محور چرخش زمین همواره ثابت نیست، بلکه مانند راستای محور یک فرفره، به آرامی تغییر می‌کند و بنابراین مکان ستاره قطبی نیز در آسمان تغییر می‌کند. ۱۳۰۰۰ سال بعد راستای محور زمین در تمامی آسمان از ستاره نسر واقع می‌گذرد. ۲۵۸۰۰ سال بعد باز هم راستای محور زمین از ستاره جدی می‌گذرد.
راهنمای پیدا کردن ستاره قطبی در آسمان
ستارگان دور قطبی
عده‌ای از ستارگان نزدیک به قطب آسمان ، هیچگاه طلوع و غروب نمی‌کنند،
بلکه همواره در بالای افق دیده می‌شوند.
اینها را ستارگان دور قطبی
می‌نامند. با چرخش زمین به دور محور خود ، ستارگان دایره‌هایی به مرکز
قطبهای آسمان
رسم می‌کنند. یکی از راههای جالب توجه برای نشان دادن این
دایره‌ها ، عکسبرداری با زمان نوردهی بیشتر است.
اگر دوربین عکاسی را متوجه
آسمان کنیم و دهانه نورگیر آن را مدت زمان بیشتری باز نگه داریم، مسیر
دایرهای شکل
ستارگان را برعکس خواهیم دید.
مسیر حرکت ستارگان قطبی
عده ستارگان دور قطبی در هر حال ، به عرض جغرافیایی بستگی دارد. از آنجا
که ستارهی قطبی همواره در بالای
قطب شمال زمین است، ناظر ساکن قطب، همواره
این ستاره را در بالای سر خود خواهد دید. در نظر او همه ستارگان
در
مسیرهای دایرهای به دور ستاره قطبی می‌گردند و هیچ یک طلوع و غروب ندارند! برعکس، ناظری که در استوا است،
ستارهی قطبی را در افق شمالی خود می‌بیند. در
نظر او هیچ ستاره‌ای دور قطبی نیست و همه آنها طلوع و غروب
می‌کنند. اگر این ناظر به طرف شمال حرکت کند، هر چه از استوا دورتر شود، ستاره قطبی را از افق بالاتر خواهد دید.
عکس رد ستاره از عکاسی به نام جاستین نگ
منبع : سایت علم بازار
